Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ...

Ψάχνω να πιαστώ απο μια εικόνα. Να δω το παρακάτω. Χωρίς πανικό στις λέξεις, τις τόσο γεμάτες πανικό λέξεις που βουίζουν μέρες τώρα τριγύρω. Χωρίς στενάχωρες ειδήσεις να φτιάχνουν κατακάθι μέσα μου.
Γαλήνη ψάχνω. Σαν αυτή που γλυκαίνει το μέσα όταν έπειτα απο αναμονή στο λιμάνι το καράβι φέρνει αγαπημένο πρόσωπο. Ή σαν την ψαριά την πρωινή, μακριά απο θορύβους...Έτσι, με το βλέμμα στον ορίζοντα...
Τώρα που σου γράφω οι γλάροι πετάνε γύρω μου. Θα το φανταζόσουν? Γλάροι μακριά απο τη θάλασσα, πάνω απο πεζοδρόμια και πολυκατοικίες...Όχι, δεν έχουν χάσει το δρόμο τους. Απλά πετάνε παντού, ελεύθερα. Χωρίς φόβο. Μου υπενθυμίζουν κάθε πρωί το ταξίδι. Το πέταγμα. Τη συνέχεια της αναζήτησης...
*η φωτό του Σωκράτη Ιορδανίδη.

10 σχόλια:

  1. Βολτίτσα μου,
    πες ένα "γειά" κι από μένα στους γλάρους ..

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απο τα πιο ομορφα πουλια και τα πιο αγαπημενα..

    ξερουν αυτα να κοβουν βολτες γυρω μας, ωστε να μας υπενθυμιζουν..

    *αισιοδοξια μικρη μου ;)))***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πανέμορφα πουλιά!!

    Ειδικά όταν πετάνε παντού ελεύθερα!

    Διακρίνω μια αισιόδοξη μελαγχολιά, περίεργο αυτό:)

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @meggie
    Τα έλαβες τα χαιρετίσματα τους? ;))

    @❤
    Ταξιδιάρικα...

    @scalidi
    Πράγματι. Και τελικά σαν το ασπρόμαυρο δεν έχει...

    @Roundel
    Περίεργο που μια μελαγχολία μπορεί να είναι αισιόδοξη ή που τη διακρίνεις?? ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι απίστευτα όσα γίνονται.
    Από κάπου να πιαστούμε.. έστω από μια εικόνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα τι όμορφους αντικατοπτρισμούς που έχει η τούτη η φωτογραφία...

    Ξέρεις κάτι; Πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι οι γλάροι έχουν αντίληψη και καταλαβαίνουν...δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι πολλές φορές "επικοινωνούν" μαζί μας ή επιμένουν σε ένα ατελείωτο παιχνίδι μαζί μας! Από παράκτια πόλη είμαι, μεγαλωμένος στο κέντρο αλλά (ευτυχώς!!!) πολύ κοντά στη θάλασσα! Μόνιμη διέξοδος μου και θα γλαροπούλια με το χαρακτηριστικό "κράξιμό" τους ήχος που μπορεί να σε συντροφεύσει στις πιο μύχιες σκέψεις που κάμνεις... μακάρι να είχα τον τρόπο να σου στείλω μια σειρά φωτογραφιών μου από το Βόσπορο... εκεί να δεις γλάρους...

    Κι είχε έναν ήλιο σήμερα...η ψυχή μου μετά την τρικυμία στέγνωνε τα νερά όπως τα νερά της φωτογραφίας στο πεζοδρόμιο...

    Κλείσε το μάτι στη ζωή και προχώρα
    Ό,τι σε πίκρανε να είναι η κρυφή δύναμή σου

    Το κομμάτι που αφήνω το σκέφτηκα (κι ακούω) όσο γράφω το παρόν. Αφιερωμένο λοιπόν...

    http://www.youtube.com/watch?v=isEKcADK_Do&feature=channel_video_title

    Ψάξε αυτό το δίσκο...
    φιλώ κ χαιρετώ σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα έλαβα και σου λέω: δυνατά δυνατά τ'αδύνατα ..

    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @roadartist΄
    Μέρες αδέσποτες που λέει και το τραγούδι. Βοηθάνε οι λεπτομέρειες πλέον. Οι εικόνες. Και εσύ το γνωρίζεις καλά καλλιτέχνιδα μου.

    @Seirios
    Το έχω σκεφτεί και εγώ. Πετάνε γύρω μας σαν να μας προσκαλούν στο ταξίδι τους. Πανέμορφοι ειδικά όταν διασχίζουν τη θάλασσα, πιο γρήγορα απο εμάς! Πολύ όμορφο κομμάτι, σ'ευχαριστώ, θα το ψάξω...Συμπαντική αρμονία. Αυτό είναι...
    *στείλε με mail αν θες φωτό...Καλημερούδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή