Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ?
Στο παρελθόν μου φάνταζε εικονική πραγματικότητα η επικοινωνία μέσω ενός blog. Δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να αναπτυχθεί ένας ψυχικός ιστός που ενώνει με άγνωστα πρόσωπα. Να που τελικά έκανα λάθος…
Ήταν δειλή η αρχή στις 4 Μαρτίου 2010. Να που φτάσαμε στις 4 Μαρτίου του 2011. Το “4” καρμικός μου αριθμός (φταίει και το ότι γεννήθηκα στις 4 Σεπτέμβρη??) φέρνει μέχρι στιγμής 104 αναρτήσεις, 94 αναγνώστες που με επέλεξαν και 61 μπλογκόσπιτα που επέλεξα (εδώ αλλάζει ο αριθμός…)
Όσο αμήχανη ήταν η αρχή σε ένα άγνωστο κόσμο, τόσο σύντομα άρχισαν να ξετυλίγονται σκέψεις γύρω από τις βόλτες μου σε μουσική, ποίηση, βιβλία, θέατρο, εικαστικά, σινεμά, εκδηλώσεις, εικόνες που αγαπώ. Σκέψεις που γεννήθηκαν σε παρέες, με αγαπημένα ή άγνωστα πρόσωπα. Μετά ήρθαν και οι σκέψεις σε ώρες μοναχικότητας, χαράς, οργής, θλίψης, λέξεις και φράσεις που γεννιούνται υπο την επήρρεια του φεγγαριού, της λιακάδας, της βροχής, στην εναλλαγή των εποχών, σε γιορτές, αργίες, διακοπές.
Ένα χρόνο μετά από αυτή τη “γέννα”, πολλοί από εσάς έχετε γίνει “καρμικές” σχέσεις θαρρώ. Τόσο κοντά τα χνώτα μας, οι σκέψεις, τα συναισθήματα. Προλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο πριν καν προλάβει να γράψει. Συναίσθηση, μοίρασμα…Μάζεψα άστρα, φεγγάρια, χαμόγελα, ευχές, βγήκα από το σκοτάδι στο φως ή τουλάχιστον κατόρθωσε η μαυρίλα να γλυκαίνει με αγάπη και στοργή από τριγύρω.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να αλλάξω κάτι στη γραφή. Πολλοί φίλοι μου λένε ότι υπάρχουν φορές που μοιάζω να ονειροβατώ ή άλλες που δεν μπορούν να καταλάβουν τι λέω κάτω από τα λόγια…Ναι. Ίσως όλα αυτά να διαμορφωθούν στον καιρό τους. Ίσως να αρχίσω να αποκαλύπτω και άλλες πτυχές της ζωής μου τριγύρω.
Όπως και να’χει…Ευχαριστώ για την παρέα! Για το μοίρασμα. Μείνε πλάι να συνεχίσουμε βόλτες στη ζωή μας ;))
*μου αφιερώνω ένα πολυαγαπημένο κομμάτι (είναι…εγώ). “Παράξενη κοπέλα”, στίχοι- μουσική Μανώλης Χιώτης, πρώτη εκτέλεση Μαρίκα Νίνου και Χιώτης. Το έχουν κάνει διασκευή και τα Υπόγεια Ρεύματα σε μπαλάντα, αλλά στην πρώτη εκτέλεση έχει άλλο καημό... Ξέρω, εγωιστικός εορτασμός, αλλά αν υπάρχουν λοιπές αφιερώσεις δεκτές…;)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Eγώ θα το ξαναπώ... ειναι τόσο ωραία αυτή εδώ η μεριά που έρχομαι και αράζω...και εύχομαι να παραμείνει για πολύυυυυυυ καιρό μαζί μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι λοιπόν, σε τόσες και άλλες τόσες αναρτήσεις, σχέσεις, αναγνώστες, παρέες, φιλίες... γιατι τα αυθεντικά και γνήσια σπανίζουν....
Έχει φορέσει και τα ανοιξιάτικα το νησάκι σου(λατρεμένο χρώμα) -χιονισε και στα βορεινά του έμαθα και ζήλεψα- μας χαρίζεις και εσύ τόσο ξεχωριστά πράγματα κάθε φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίσκος γραμμοφώνου υποψιάζομαι ότι είναι αυτός -έχουν μια άλλη μαγεία αυτή οι ήχοι.
Παράξενοι ή "κανονικοί" ,όμορφοι ή ασχημοι ,ψηλοί ή κοντοί ,δεν έχει σημασία πως μας κρίνουν οι άλλοιή πως μας χαρακτηρίζουν.
Eίμαστε αυτό που είμαστε και είναι κάτι μοναδικό.
Να σου ευχηθώ λοιπόν πολλές ακόμα αναρτήσεις ,πολλά ταξίδια στο μπλογκοχωριό και αξιόλογες γνωριμίες.
Θα σου χαρίσω κλείνοντας "Ενα κλεμμένο ποδήλατο(Σ.Ν) ,για να μην κουράζεσαι στις περιπλανήσεις σου...
Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
ΑπάντησηΔιαγραφήστεκότανε κοντά στη φωτιά
και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μυνήματα
από μια αγάπη παλιά: “ποτέ πια”!
Η γυναίκα που μιλούσε στα κύματα
χόρευε σε μια ακρογιαλιά
ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά
και προχώρησε στα βαθιά.
Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
και δεν είχε μιλιά
κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.
Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Τις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Στίχοι: Ροδοστόγλου Παντελής
αξιζει να το ακουσεις
http://www.youtube.com/watch?v=KPTdXEZYsdw
πολυ χαιρομαι που εχω γνωρισει το blog σου γλυκο κοριτσι.. καλη συνεχεια :):):)
Γιατί ερωτηματικό στο "συνεχίζουμε"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια συνεχίζουμε,με διάθεση και κέφι.
Τώρα που ξεκινήσαμε,ποιος μας σταματάει.
Έτσι δεν είναι;
αχ κόρη μου θα έκλαιγα τώρα δα από τη χαρά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά ήμουν με τους συνήθεις ύποπτους σε μεταμεσονύκτια προβολή ξέρεις εσύ τώρα, και έφαγα τόσο πολύ που μετά βίας κρατιέμαι να μην κατρακυλήσω χάμω.
Τώρα καταλαβαίνω πως μπορεί να νιώθει ο χοντροΠάγκαλος....
Σε φιλώ στη μουσούδα και κομμένα τα ερωτηματικά.
θέλω θαυμαστικά και όπου χρειάζεται τελείες!
Βόλτες πολλές και καλές σου εύχομαι! Ευτυχισμένα γενέθλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒολτίτσα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τότε που σε συνάντησα,
μου φωτίζεις .. βόλτες όμορφες σε στίχους, βιβλία, ταινίες .. ανθρώπινες δημιουργίες με απλό βλέμμα και διάθεση να μοιραστείς.
Να συνεχίσουμε.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε;
:)))
Τον Μαρτη ολοι φτιαξαμε τα μπλογκοσπιτακια μας? Και εγω σε 14 μερες απο τωρα θα κλεισω δυο χρονια αν θυμαμαι καλα.. Ειδες? παλι το 4!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρεσε τοοοοοοοοοσο πολυ η αναρτηση, με γεμισε με μια γλυκεια αυρα που τα λογια ειναι περιττα..
Ευχομαι να συνεχισεις να μοιραζεσαι!
Μαρουλοφιλακια!
εννοειται οτι συνεχιζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι φχαριστω που κοβεις βολτες κι απο τα δικα μου μερη
ειμαι φαν σου το ξερεις
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!
φύγαμε βολτίτσα, εδώ μαζί...
ΑπάντησηΔιαγραφήεντάξει εγώ είμαι λίγο πριν αλλά αφού δεν έκανα τα γενέθλια στην ώρα τους είπα να κάνω τον απολογισμό μου τώρα! Χαίρομαι που υπάρχεις καλό μου να μην αλλάξεις τίποτα, να γράφεις ότι θέλεις και όπως το θέλεις, αυτό είναι και το νόημα άλλωστε!
φιλί γλυκό
Εννοείτε ότι συνεχίζουν οι τσάρκες στα σοκάκια της blog-γειτονιά μας!! Εύχομαι πολλές πολλές αναρτήσεις.. Και ευτυχισμένα γενέθλια.. Τι θα κάναμε χωρίς την τσάρκα μας? Μου ήρθε τώρα μια παροιμία:Όσο πιο πολύ βαδίσεις, τόσο πιο πολύ θα ζήσεις;-))
ΑπάντησηΔιαγραφή@Lilium
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρή μου εύχομαι να συνεχίζεις να βρίσκεις εδώ μια γωνιά για να αράζεις και εγώ το ίδιο να κάνω στη δική σου γειτονιά. Σ'ευχαριστώ!!
@Evil Chef
Μ'αρεσε αυτό με το ποδηλατάκι ;)) Ναι, ναι βοηθάει...
*ακόμη χειμώνας στο νησί μου, αλλά λίγο λίγο θα ανοίξει ο καιρός. Και μακάρι να χιόνιζε διαβολομαγειράκο μου, αλλά πού τέτοια χαρά...
@❤
Απλά εξαιρετικό!!
Είσαι απο τις αγαπημένες μου παρέες, το ξέρεις ;)
@xristin
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρέσει αυτή η ορμή. Πάμε λοιπόν παρακάτω...;)
@Aunt Donna
Μαγειράκι μου το παράκανες θαρρώ!!!! (να θαυμαστικά, καλλίγραμα, χεχε)
@Νάσια
Να'σαι καλά. Ίδια ευχή σου κάνω.
@meggie
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά αυτό που ήδη κάνουμε, η "συνέχεια" δέν είναι λίγο, ε?
Να μου φροντίζεσαι γλυκειά μου...
@Marouli
Χρόνια Πολλά και σε σένα λοιπόν προκαταβολικά μαρουλάκι ;)
@ασωτος γιος
Και εγώ δική σου το ξέρεις ;))
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης Σκρουτζάκο μου,να'σαι καλά.
@roundel
Βελτιώνεται η γραφή και η απλωσιά του συναισθήματος όταν έχεις καλή παρέα. Να, σαν τη δική σου ;))
@STRATOS
χαχαχα...Πολύ μου άρεσε η παροιμία! Λες ε?? Να μη σταματήσουμε λεπτό τότε...;)
Καλη συνεχεια στην μπλογκοσφαιρα με φαντασια & εμπνευση στις ομορφες βολτιτσες σου:)
ΑπάντησηΔιαγραφήεμένα μου αρέσει πολύ αυτό το πράσινο εδώ.Πολύ ανοιξιάτικο,πολύ αισιόδοξο,το αγαπημένο μου χρώμα.Εύχομαι πάντα να έχεις έμπνευση και ό,τι άλλο δημιουργικό εσύ θέλεις.Το 4 και οτιδήποτε το περιέχει(14,44,24,κλπ)είναι και από τους δικούς μου,αγαπημένους και τυχερούς αριθμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'σαι καλά και να "κόβεις βόλτες" σε ωραία μέρη και σταθμούς.
Γεωργία.
@Caesar
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαραίτητα υλικά μαγειρέματος του λόγου. Φαντασία και έμπνευση Καίσαρα μου. ;)
@ολα θα πανε καλα...
Και ίδιο χρώμα και ίδιος αριθμός στις προτιμήσεις μας; Ε, ακόμη και γιορτή έχουμε κοντά Γεωργία μου, εγώ μια μέρα πριν απο σένα ;)) Σ'ευχαριστώ.
@ολα θα πανε καλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήδιόρθωση: μετά απο σένα εννοούσα ;))
τον ξέχασα τον Μάρτη! προλαβαίνω ή κάηκα; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Coco
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρολαβαίνεις, προλαβαίνεις...Αν και βέβαια, καμένοι όλοι είμαστε αυτή την περίοδο, αλλά ας σώσουμε ό,τι σώζεται!! ;))
Χαίρομαι που είσαι εδώ, χαίρομαι που είμαι εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Tommy
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόση χαρά...Αξίζει να τη μοιραζόμαστε, μη πάει χαμένη! ;))
Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή