Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

ΥΠΑΡΧΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ
Όταν το σώμα
Όταν το σώμα /
υποσχεθεί τον εαυτό του /
κι εκπληρώσει την υπόσχεσή του /
επιθυμώντας με φωνές /
που ξεχύνονται στον κήπο /
και κολλάν στους κλάδους /
σαν ρετσίνι, /
όταν το σώμα εξαρθεί αναγγέλλοντας /
“υπάρχω απόλυτα στο χάος” / και κάτω από δυνατούς γλόμπους/ ανοίξει στα δύο /
για να χωθεί μισό/ στο άλλο μισό του άλλου, / όταν ο λόγος του γίνεται/ κατακόρυφη γραμμή/ που το συνδέει με τα ουράνια, / όταν το σώμα/ φαρμακωθεί απ' τους χυμούς /φασκιωθεί απ' τ' αγγίγματα /φανερωθεί σαν ολομόναχο /και συνεπαρμένο, /όταν όσα δίνει καταπίνει /όπου πιέζει ενδίδει, /όταν η μετρημένη επιφάνειά του /έχει μετρηθεί άπειρες φορές /με το μάτι, το στόμα / το φακό του χρόνου εξονυχιστικό /πάνω στο κάθε σπυρί, πόρο /όταν κουλουριαστούν/ ξέπνοες οι ωραίες αναλογίες /κι εξαντληθεί το επιχείρημα / “ερωτεύομαι άρα υπάρχω” /οι φωνές ξαναγυρίζουν /στις ρίζες των νεφρών /κι ένα πουλί κρυμμένο /αλώβητο στα τόσα σάλια και φιλιά /πετάει, φεύγει πάνω /απ' τον ερημότοπο /σπαρμένο δόντια και μαλλιά, /που άφησε πίσω του το σώμα, /όταν το σώμα...
*Ποίημα από τη συλλογή Ενάντιος έρωτας, Κέδρος, 1986
Δεν γινόταν να μη το μοιραστούμε...
Αναρτήθηκε από στις

14 σχόλια:

  1. fish eye25 Φεβρουαρίου 2011 στις 7:22 μ.μ.

    να χωθει το μισο στο αλλο μισο
    να φασκιωθει το σωμα απο τα αγγιγματα
    να φαρμακωθει απο τους χυμους..


    μμμ τι ωραιος θανατος !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aurora25 Φεβρουαρίου 2011 στις 8:20 μ.μ.

    απίθανο, καταπληκτική η αγγελάκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος25 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:02 μ.μ.

    πολυ καλα εκανες και το μοιραστηκες μαζι μας.καλο Σαββατοκυριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. jo.25 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:50 μ.μ.

    Aπίθανη μοιρασιά..Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. kovo voltes...26 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:22 π.μ.

    @❤
    Εξαίσιος! ;)

    @Aurora
    Είναι απο τις ωραίες πένες πράγματι

    @meanan & jo
    Χαίρομαι που το μοιραζόμαστε με τα ίδια συναισθήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ασωτος γιος26 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:21 π.μ.

    ωραια ποιηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Caesar26 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:47 μ.μ.

    Υπάρχουν λέξεις μέσα από την ποίηση, που αποδίδουν με άλλη διάσταση την καθημερινότητα και το χάος που επικρατεί ανάμεσα σε προσδοκίες, επιθυμίες αλλά & με ρεαλιστικότητα, κάνοντας πιο υποφερτή τη ζωή μας.
    Στο κομμάτι που έχεις αναρτήσει νομίζω ότι διακρίνεται μια "εκλεκτική συγγένεια" προς τον αγαπημένο της Κ.Καβάφη,
    Σε κάποια συνέντευξή της η γοητευτική στη σκέψη της Κατερίνα Α.Ρ. λέει μεταξύ άλλων:
    "Α, θα τα έδινα όλα... τη φήμη, το μπλα μπλα, αν μπορούσα να πάρω τη νεότητά μου πίσω. Δεν θα την έκανα τίποτε καλύτερο και τίποτα χειρότερο απο εκείνο που την έκανα, αλλά η αίσθηση της νεότητας... όχι μόνο σωματικά ή εμφανισιακα, αλλά σαν εσωτερική κατάσταση. Τι ωραίο πράγμα..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. kovo voltes...28 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:28 π.μ.

    @ασωτος γιος
    Λυτρωτική...

    @Caesar
    Πράγματι τι ωραίο πράγμα η νεότητα...Αλλά έλα μου ντε που δεν επιστρέφει. Σημασία έχει όταν κοιτάς πίσω να είναι γεμάτες οι στιγμές απο ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS28 Φεβρουαρίου 2011 στις 4:29 μ.μ.

    ΑΦΗΝΩ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ -ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΗ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. kovo voltes...28 Φεβρουαρίου 2011 στις 7:17 μ.μ.

    @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Και για σένα εύχομαι χαμογελαστός να είναι ο Μάρτης. Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. roundel28 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:31 μ.μ.

    ...όταν η μετρημένη επιφάνειά του έχει μετρηθεί άπειρες φορές με το μάτι, το στόμα το φακό του χρόνου εξονυχιστικό πάνω στο κάθε σπυρί, πόρο...

    εκεί ανατρίχιασα!

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. roadartist28 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:34 μ.μ.

    ..όντως άξιζε..
    Αυτό το τραγούδι ήρθε ως αίσθηση :
    http://www.youtube.com/watch?v=EvkwHrb0h4M
    καλό βράδυ να έχεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. kovo voltes...1 Μαρτίου 2011 στις 9:06 π.μ.

    @roundel
    Είναι όντως απο τα ποιήματα που σε ανατριχιάζουν με πολλές λέξεις τους. Εξάλλου αυτό δεν είναι η ποίηση; Ανατριχίλα στο είναι μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. kovo voltes...1 Μαρτίου 2011 στις 9:06 π.μ.

    @roadartist
    Κολλάει υπέροχα το τραγούδι...Φχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)