Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ...


Κοίτα να δεις κάτι καρμικά που συμβαίνουν ώρες ώρες...
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν σαν μια μικρή χειμερία νάρκη. Πήρα ενέργεια με ύπνο, διάβασμα, γραφή και κάποιες ταινίες διαμάντια. Ανάμεσα τους "Η άκρη του ουρανού" του λατρεμένου μου Φατίχ Ακίν που είδα τυχαία στην ΕΤ1. Το δίπολο γερμανικά και τούρκικα (και ας σιχαίνομαι τα πρώτα και ας μη τρελαίνομαι για τα δεύτερα) και νότες όπως αυτές που ακούς, είναι Ακίν. Σήμα κατατεθέν. Μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ταινία όπως και το "Μαζί ποτέ" που ανήκουν σε μια τριλογία του...Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και σκληρής πραγματικότητας μέσα απο μουσική και κουλτούρες...
Ποιες διαφορές λαών? Όταν ακούς αυτές τις νότες και νομιζεις ότι είναι ποντιακός σκοπός ή όταν λυγίζεις με ένα τέτοιο λυγμό και ας μην ξέρεις τη γλώσσα όλα τα άλλα περιττά δεν είναι??
***
Το καρμικό όμως είναι ότι τις προηγούμενες μόλις μέρες, ταξίδεψα τόσο πολύ σε Γερμανία και Τουρκία μέσα απο βιβλία, ώστε η ταινία ήρθε και αποτέλειωσε το οδοιπορικό...
Ξεκίνησα με τη "Δεσποινίς Πελαγία" του Γιάννη Ξανθούλη (εκδ. Τόπος). Το σκηνικό χριστουγεννιάτικο γύρω απο τη ζωή μιας γυναίκας που η ζωή της στέρησε επτά πόντους στο ένα πόδι. Μια αμύθητη περιουσία που της αφήνει μια ζητιάνα, τα τυχαία κέρδη επίσης απο λαχεία και ένα γράμμα για έναν γιατρό που κάνει θαύματα στην Τουρκία, της φέρνει τα πάνω κάτω στη συμβιβασμένη, άνευρη ζωή της. Το οδοιπορικό για να βρει τον εαυτό της, ολοκληρώνεται στην Τουρκία. Λεπτομερείς περιγραφές απο μια περιοχή που ο Ξανθούλης γνωρίζει καλά. Και το τέλος ευτυχές (όχι όμως αυτό που φαντάζεσαι...). Ο Ξανθούλης έχει πάντα αυτό το μυστήριο, το καυστικό χιούμορ...Αν έχεις διαβάσει το "Πεθαμένο Λικέρ" θα βρεις πολλές επιστροφές εδώ...
Ακολούθησε "Ο παλαιστής και ο Δερβίσης" του Θόδωρου Γρηγοριάδη (εκδ. Πατάκη). Να'τη πάλι η Τουρκία μπροστά μου. Η ελληνοτουρκική πάλι μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η πάλη μεταξύ ψυχής και σάρκας, μεταξύ κρατών, μεταξύ ανθρώπων. Ο πυρήνας είναι μια παρέα που όλο ψάχνει τα παλιά, ιστορικά κομμάτια Ελλάδας- Τουρκίας, ένας Τούρκος παλαιστής που παλεύει όπως παλιά, μια τελετή μεταξύ ουρανού και γης. Η ατμόσφαιρα ερωτικη, ταξιδιάρικη, πολυσεξουαλική...Θα ανακαλύψεις πολλές παραμέτρους σ'αυτή την ιστορία.
Και να μετά και το "Πώς να κρυφτείς" της Αμάντας Μιχαλοπούλου (εκδ. Καστανιώτη). Εδώ έχουμε ταξίδι σε Βερολίνο, Αθήνα, Ταγγέρη. Μια αναζήτηση πατρίδας και εαυτού μέσα απο την ιστορία του Στέφανου, τον οποίο απαγάγουν όταν είναι τεσσάρων ετών κάποιοι Γερμανοί και επιστρέφει στην οικογένεια του στα έντεκα του χρόνια. Έκτοτε η σύγκρουση κουλτούρας, ταυτότητας, πατρίδας τον κατατρέχει. Στην Ελλάδα είναι Γερμανός και στη Γερμανία Έλληνας. Ένας "άσωτος υιός" όπως τον λένε πολλοί {asote για σένα ;)}. Μήπως τελικά κρύβεται ο ίδιος απο τον εαυτό του? Ο δρόμος προς τη συμφιλίωση, τη συγχώρεση, την πατρίδα, είναι μακρύς. Πολύ καλογραμμένη ιστορία.
Καταλαβαίνεις τώρα? Ταξίδι ατελείωτο οι μέρες που πέρασαν. Οπως και να'χει επιστρέφω στο νησί μου μέσα απο το βιβλίο "Flaneur" του Στέφανου Τσιτσόπουλου (εκδ. Ιανός-Περιπατητής, σημαίνει, διαβάτης)..."Η Θεσσαλονίκη είναι το βίτσιο μου", λέει ο ίδιος. Συμφωνώ απολύτως. Δεν την ωραιοποιεί διόλου αν αυτό φαντάζεσαι. Απλά συμβαίνει αυτό που γράφει: "η Θεσσαλονίκη είναι όλα, όλοι. Δεν έχει πρόσωπο, αλλα πρόσωπα...". Για τους λάτρεις των ταξιδιών και του νησιού μου....;))
Κανένα σύνορο, καμία εδαφική φαγωμάρα, όλοι μαζί, παρέα, αδέρφια...Ουτοπία λες??

5 σχόλια:

  1. Πότε πρόλαβες να τα κάνεις όλα αυτά σε μια εβδομάδα;;;;;; :) Τώρα για το τελευταίο ερώτημα σου, δυστυχώς ουτοπία.. Μόνο σε λίγες καρδιές.. και ξέρεις μερικές φορές σκέφτομαι.., ακόμη και τον Lennon που έγραψε το Imagine..τον δολοφόνησε κάποιος που τον ζήλεψε θανάσιμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω πιστευω πως μπορει να γινει πραγματικοτητα.. γιατι οχι αφου στ αληθεια μεσα μας ετσι ειναι;

    *η θεσσαλονικη ειναι αισθηση !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα αυτή ήταν εξαιρετική εβδομάδα!
    Ποιος τη χάρη σου. Και καλός ο συνδυασμός της ταινίας και των δύο πρώτων βιβλίων του Ξανθούλη και του Γρηγοριάδη.
    Βάζω τα βιβλία στην επόμενη λίστα και σύντομα θα ξαναδώ την Άκρη του Ουρανού. Οι επαναλήψεις χρειάζονται.

    καλό σου βράδυ. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεμάτες διακοπές! Μ' αρέσει. Αλλά μη μας τα παρουσιάζεις όλα μαζί, από ένα και πιο αναλυτικα, με ότι άφησε ή άλλαξε μέσα σου!

    ps: κανένα σύνορο, ναί, αλλά και καμία λογοκρισία μήπως στα σχόλια εδώ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @roadartist
    Κάθετι διαφορετικό κάποιος θα το κυνηγάει ε? Ναι, δυστυχώς υπάρχει και αυτή η πλευρά, δίκιο έχεις, αλλά έστω και οι λίγες καρδιές μπορούν να κάνουν τη διαφορά, τι λες?
    *μια βδομάδα είναι πολύ για όλα αυτά, μη νομίζεις...;)

    @❤
    Συμφωνώ. Το μέσα μας θα επικρατήσει κάποια στιγμή και θα βγει προς τα έξω, δεν μπορεί.
    *το σχόλιο σου ήρθε κανονικά...Θεσσαλονίκη-αίσθηση...μ'αρέσει...

    @Τσαλαπετεινός
    Ήταν όμορφα δεν μπορώ να πω...Νομίζω "ο παλαιστής και ο δερβίσης" θα σου αρέσει. Αν το διαβάσεις πες μου...

    @Caesar
    Σε ζάλισα ε; χα,χα...Εννοείς καμία λογοκρισία στο μπλογκοχωριό? Χμμμ... Μακάρι, το εύχομαι μαζί σου, αλλά η κοντόφθαλμη ματιά πάντα θα υπάρχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή