Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Ο ΧΡΟΝΟΣ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ...


Πρώτη του πρώτου του 2011. Οι ζαλισμένες γιορτές περνούν. Αφήνουν πίσω τη γεύση ημερών γεμάτων με μια κοσμοθάλασσα στους δρόμους, να χορεύει, να γεύεται τα ψητά σε κάθε γωνιά της πόλης, να πίνει, να τσουγκρίζει ποτήρια, να χαμογελά επιτέλους με αλήθεια...
Όλο το νησί μου μια παρέα...
Τους κοιτούσα στριμωγμένη στο πλήθος και η σκέψη έφευγε. "Είναι ευτυχία αυτό? Είμαστε ευτυχισμένοι έτσι ο ένας πλάι στον άλλο, σχεδόν αγκαλιά, ή προσποιούμαστε?". Μια φράση απο κάποιον πλάι μου σαν να άκουσε το μυαλό μου, με επανέφερε. "Όλοι έχουν δικαίωμα στο παραμύθι". Ξαναείδα τη γιορτή ως γιορτή. Της έδιωξα τα πέπλα της θλίψης. Και δέν ήταν και λίγη όλο αυτό το καιρό. Εκπλήξεις χαρούμενες, να διαδέχονται δυσάρεστα γεγονότα και ξανά μετά στενάχωρα νέα και ξανά μετά η ευτυχία της στιγμής, της απόλυτης στιγμής που τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν...Το μαύρο σύννεφο που μας έχει σκεπάσει σαν να χάθηκε. Έστω για λίγο. Ίσως αυτή είναι η αρχή για να πάμε παρακάτω με ΕΜΑΣ. Να βρούμε ΕΜΑΣ. Να βρούμε το ΜΑΖΙ. Αυτό μου λείπει πολύ σε πολλά. Ναι, αυτό είναι το κενό...Πλάι σε άλλα τεράστια κενά της ζωής μου, φτιάχνει δύσβατο βουνό...
Αλλά ξέρεις, όταν κόπασε η γιορτή, μαζευτήκαμε σπίτια για να υποδεχτούμε το νέο...χρόνο, ανταλλάξαμε αγκαλιές και φιλιά, γοητευτήκαμε απο τα πυροτεχνήματα στον ουρανό, ανταμώσαμε και πάλι με φίλους και άλλους φίλους για συνέχεια της γιορτής και το γλέντι πήγε για ξεκούραση τα ξημερώματα, κοίταξα τον ουρανό...Ένα λαμπερό αστέρι στη μέση του ουράνιου θόλου και απο κάτω μια μικρή, τόσο δα φέτα φεγγαριού κόκκινη..."Η λαμπερή αρχή για ό,τι αρχίζει ντυμένο με το κόκκινο του πάθους και της φλόγας στην ψυχή μας" σκέφτηκα...
Και επειδή αυτό το τραγούδι μου έχει κολλήσει στα χείλια, το αφιερώνω στον χρόνο τον άχρονο, στο παιδί μέσα μας, το εξόριστο, το ταξιδιάρικο, αυτό που αναζητά τον αληθινό χρόνο...Και ας τρίζει το όνειρο...Κάνει απλά θόρυβο για να μας θυμίζει ότι είναι εκεί....
Ζούμε μέσα σ'ενα όνειρο που τρίζει σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας, μα ο χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος...

11 σχόλια:

  1. Μπαίνω - αν πρόσεξες - με το δεξί για να σου κάνω ποδαρικό στο μπλογκ.

    Καλή χρονιά σε όλους μας!
    Να τη φωτίζει το λαμπερό αστέρι που είδες το ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δε ξερω αν ολοι ειμαστε μια αγκαλια, ποτε δε το πιστευα αυτο..
    το οτι ολοι εχουμε δικαιωμα στο παραμυθι ειναι το μονο σιγουρο.. αποτελει μερος της ''καυσιμης υλης'' μας..

    *θελω να ειμαι αισιοδοξη !

    καλη χρονια μικρη μου κοβω βολτες*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ετσι ! ωραια τα λες
    εμεις μαζι , την ουσια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλη χρονια με γελια πολλα!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρόμοιες σκέψεις κάνω και εγώ και δεν μπαίνω στην διαδικασία της "παρέας" που γιορτάζει...
    Το μαζί είναι δύσκολο και θέλει πολύ αγώνα και δε ξέρω πλεον πολλούς μαχητές...
    Το φωτεινό αστεράκι δε το είδες μόνο εσύ ,
    αυτό είναι το σίγουρο...
    Καλή χρονιά να έχεις και να θυμάσαι ότι οι εξορίες δεν κρατάνε για πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μα κι ο χρόνος σαν παιδί παίζει μαζί μας...
    ας παίξουμε κι εμείς μαζί του:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ☆☆♥░▓▓▓▓▓░░░░▓▓▓▓▓░░░▓▓░░░░▓▓░♫░░☆ ☆☆░░░♫░░▓▓░░▓░░░░░▓░▓▓▓░░░▓▓▓░░♥☆☆ ☆☆░░♥░░░▓▓░░▓░░░░░▓░░░▓░░░░░▓░░♫☆☆ ☆☆░♫░░▓▓░░░░▓░░░░░▓░░░▓░░░░░▓░♫░☆☆ ☆☆░░░▓▓░░░░░▓░░░░░▓░░░▓░░░░░▓░░♥░☆☆ ☆☆░♥▓▓░░░░░░▓░░░░░▓░░░▓░░░░░▓░░♫░☆☆ ☆☆♫░▓▓▓▓▓▓░░░▓▓▓▓▓░░░▓▓▓░░░▓▓▓░░♥░
    ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 2011 ΧΡΥΣΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο αληθινός χρόνος είναι εξόριστος κάπου μέσα μας και δεν μετριέται με ρολόγια. Μετριέται με χαμόγελα και αγαπησιάρικες λέξεις που ακούμε ή λέμε σ'αυτούς που είμαστε ΜΑΖΙ.

    Καλή χρονιά και από εμένα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

    @Τσαλαπετεινός
    ...με το δεξί και με καθαρό αέρα στην ψυχή μας τσαλαπετεινέ μου...;)

    @❤
    θα έλεγα ότι μέρος της "καύσιμης ύλης μας" (μ'αρεσε η φράση...) είναι το ΜΑΖΙ φεγγάρι μου, αλλά το ξεχνάμε, πολλές φορές αναλόγως πώς μας βολεύει...Να είσαι αισιόδοξη, ναι. Μη το ξεχνάς...

    @ασωτος γιος
    Πώς το λέει η Γαλάνη στο "Ατομική μου ενέργεια"; "...την πρώτη ουσία, την αρχή, σηκώστε με να δω...". Έτσι...

    @meanan & Γιαγιά Αντιγόνη
    Πολλά χαμόγελα επίσης εύχομαι. Σαν παιδιά...

    @Evil Chef
    Λίγοι οι μαχητές, αλλά άξιοι. Και νομίζω αυξάνονται. Ίσως γιατί οπως πολύ σωστά είπες διαβολομαγειράκο μου, οι εξορίες δεν κρατάνε πολύ...

    @Caesar
    Τα καλύτερα παιχνίδια γεμάτα χαμόγελο εύχομαι Καίσαρα μου...;)

    @mar9659
    Μια εικαστική διάθεση διακρίνω να σ'εχει πιάσει αυτές τις μέρες ;))) Ο,τι καλύτερο μικρή μου και σε σένα...

    @la maladie de la mort
    Επίσης. Τα καλύτερα...

    @Λευκή
    Με στιγμές καλό μου. Αυτό είναι ο χρόνος για μένα. Ανεπανάληπτες, ουσιαστικές στιγμές. Μικρές και μεγάλες. Ό,τι καλύτερο σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή