ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ...

Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν...Φτάσαμε και στο Πάσχα.
Περίεργες μέρες. Σεληνιασμένες απο το φεγγάρι που λάμπει κάθε βράδυ. Περίεργες και λόγω των ημερών. Όσο μπορούμε να τις καταλάβουμε βέβαια αυτές τις μέρες μέσα στο χάος της καθημερινότητας. Όταν ήμασταν μικρά καταλαβαίναμε πολύ καλά την Μεγάλη Εβδομάδα. Μου άρεσε πάντα να πηγαίνω με το αδερφάκι στο γυναικωνίτη της εκκλησίας και να αφήνομαι στις ψαλμωδίες. Τώρα, ίσα που αντιλαμβάνομαι ότι είναι γιορτές. Όπως και όλοι μας φαντάζομαι...
Δεν ξέρω...Κάπως είναι όλα. Λίγο θολά, λίγο φορτισμένα, λίγο ασυνάρτητα, λίγο μ'αυτόν τον κόμπο στο στομάχι που νιώθεις ότι κάτι έρχεται, κάτι γίνεται, αλλά... τίποτα. Και δεν είναι εύκολο να περιμένεις. Πολλές φορές μέσα στην αναμονή χάνονται πολύτιμες στιγμές. Ξεθωριάζουν οι εικόνες.


Οι φίλοι τριγύρω είναι και αυτοί...ανάμεικτοι. Να, σαν τα κοτοπουλάκια που βλέπεις...Άλλος με καρδιά ερωτευμένη, άλλος βαριέται, άλλος πετάει στα σύννεφα, άλλος ψάχνεται, άλλος το ρίχνει στα ξενύχτια, άλλος ετοιμάζεται για ταξίδια, άλλος δεν προλαβαίνει ούτε μια κουβέντα να πούμε απο κοντά..
Μάλλον φταίει η αλλαγή της εποχής. Θα ήθελα να ταξιδεύω στη φύση τέτοιες μέρες. Εκεί που ανθίζουν όλα, αλλάζουν τα χρώματα, ξαναγεννιέται το σύμπαν...
Πάμε ένα ταξίδι, ε?? Τώρα όμως, μην αργήσεις....
Και αν αργήσεις, Καλό Πάσχα σου εύχομαι.

ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Λοιπόν, σήμερα χρειάζεται...μνήμη: Αλλάζουμε την ώρα. Θερινό ηλιοστάσιο και επισήμως με τους δείκτες να 'τρέχουν' μια ώρα μπροστά απο τις 3 π.μ. στις 4 π.μ. Και μη μου πεις χάνουμε μια ώρα ύπνο, γιατί εκείνη την ώρα συνήθως δεν κοιμόμαστε, ε?

Σήμερα είναι και η ώρα της Γης. Στις 8.30 μ.μ. να κλείσουμε για μία ώρα τα φώτα. Δεν ξέρω αν έχουν αποτέλεσμα τέτοιου είδους κινήσεις για τη σωτηρία του πλανήτη, όταν αυτοί που έχουν τον πλανήτη στη κατοχή τους τον διαλύουν με γοργά βήματα, αλλά δεν χάνουμε και τίποτα να προσπαθήσουμε. Η συλλογικότητα μετράει...Θα σβύσουν τα φώτα στα μνημεία (Παρθενώνα, Λευκό Πύργο) και σίγουρα θα είναι εντυπωσιακή η εικόνα δορυφορικά. Θυμάμαι ακόμη την εικόνα απο περισυ, που κάναμε βόλτα στην παραλία και τα περισσότερα μαγαζιά είχαν ανάψει κεράκια, είχαν ζωντανή, απαλή μουσική...Πανέμορφη εικόνα....

Σήμερα όμως είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Προσφέρουν μάλιστα και δωρεάν είσοδο και στο ΚΘΒΕ και στην Πειραματική...Ψάξε και θα δεις.

Και μην ξεχάσεις τους Λάζαρους ε? Πάμε για ποτό στον "ιππότη" να του ευχηθούμε?

Ραντεβού εκεί, αλλά μετά την Θεοδοσία Τσάτσου, ναι? Το ξωτικό είναι "Αίγλη", μη το χάσουμε...

Καλό Σ/Κ...

ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ...

Πάει και φέτος...Ακόμη μια εθνική επέτειος και έπεσε μάλιστα σε μέρα όμορφη, με ανοιξιάτικη λιακάδα, που νόμιζες ότι είναι Σάββατο, αλλά όχι, μη ξεγελιέσαι...Πέμπτη ήταν και μας μένει ακόμη μια μέρα για Σ/Κ. Ήταν ωραία όμως ε? Και το μπακαλιαράκι φίνο και το καφεδάκι στο Οβάλ (ωραίες φάτσες έχει εκεί!) και τα ταξίδια που κάναμε άλλο πράγμα...(έστω και νοερά!). Τι Μυτιλήνη πήγαμε (χάρη στην Πουκ και τον Ορέστη), τι εξωτερικό (με όσα σχεδιάζουν Χόχο και Σπύρος) τι Αθήνα (με το Ντινάκι που αφήχθει απο το Νότο) και μετά κάναμε και τσάρκα στο μεθυσμένο νησί (με τη Σοφία που συμπλήρωσε την ομάδα). Κρίμα που δεν ήρθες στην παρέα...
Όμορφες στιγμές, χαλαρές...Είναι γνωστή εξάλλου η εμμονή μου με τις στιγμές. Στο χρόνο δεν πιστεύω, αλλά στη δύναμη της στιγμής, αυτής της απειροελάχιστης στιγμούλας...Τώρα βέβαια είναι μεγαλη κουβέντα αυτή. Πάντα όταν έρχεται προς συζήτηση σε παρέα την αναλύουμε με τις ώρες...Οπότε, μένω απλά στις εικόνες που ήταν χαλαρές (με αυτό το "λ" το παχύ, ξέρεις...)
Η παρέα θα μπορούσε να μεγαλώνει και να μεγαλώνει επι ώρες...Πόσες φορές έχει συμβεί. Και ήταν κρίμα που δεν ήσουν εκεί. Όσα και να λέμε μέσω τηλεφώνου, sms, blog κλπ, κλπ, αυτό το τετ α τετ που βλέπει ο ένας τα μάτια του άλλου, τις γκριμάτσες, τις αντιδράσεις, το χαμόγελο ή το θυμό, δεν ανταλλάσεται με ΤΙΠΟΤΑ.
Κρίμα που χανόμαστε κατά διαστήματα, ή δεν βρίσκουμε...χρόνο (είδες τι αλήτης είναι? γι'αυτό δεν τον αγαπώ...), ή επειδή θεωρούμε δεδομένο ότι μπορούμε να βρεθούμε ανα πάσα στιγμή το αφήνουμε απο αύριο σε αύριο...Αυτό το απόγευμα με τον υπέροχο ήλιο πάνω στη θάλασσα, τον Όλυμπο μου απέναντι χιονισμένο, την παραλία να 'βουίζει' απο μουσικές και φωνές και τα στενά της πόλης να προσφέρονται απλόχερα για μια όμορφη βόλτα χωρίς έγνοιες, δεν είναι δεδομένο....Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και όποιος το πιστέψει, αυταπατάται...

Πολιτιστικό Υ.Γ. Έρχεται επιτέλους ο ΜΠΙΛΛΥ μου!!!! Στις 9 Απριλίου στο Ρόδον (οκ, ας πάει όπου θέλει, εμείς θα τον ακολουθούμε....) μαζί με τους τρελαμένους Ζουγανέλη, Μπουλά, Λάκη Παπαδόπουλο και Ραλλία. Φυσικά έρχεται και ο ΜΗΤΡΟΣ στις 7 Απριλίου. Και αυτοί οι δυο μαζί πώς ενώνονται?? Στο νέο cd του Μπίλλυ τραγουδάνε ένα ζειμπέκικο κάτσε καλά!!!!! Λες να είναι μαζί στην παρουσίαση? (θα γίνει σύντομα στον Κιχώτη, ετοιμάσου...)
Ναι, ξέρω, Μελένιε, έρχεται και η αγαπήμενη σου Αννούλα. Οκ...Θα πάμε και εκεί να δω πώς εμφανίζεται με τη Μαριώ βρε αδερφέ...
Και φυσικά, η Χαρούλα στο Μέγαρο,
ενώ Γαλάνη-Τσαλιγοπούλου το ανέβαλλαν για Σεπτέμβρη.
Ε, μα...Μαζεύονται όλοι τις γιορτές και όχι μόνο λεφτά δεν έχεις, ούτε χρόνο δεν βρίσκεις (να'τος πάλι...) να πας σε όλα...
Να μη σου πω και για τα θεατρικά σχήματα... "Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης" με Φιλιππίδου (τι παραστασάρα ήταν στην Πειραματική!), "Σλουθ" με Κιμούλη, Μαρκουλάκη, "Άννι Σάλιβαν" με Τρικαλιώτη και αργότερα Μάη, ο αγαπημένος Γιώργος Μιχαλακόπουλος με τη "Φθινοπωρινή Ιστορία".
Και μην βάλουμε και τα μικρά μικρά τριγύρω ε? Τελειωμό δεν θα'χουμε...
Α, τώρα που είπα μικρά, θα σου πω σύντομα για κάτι πιτσιρίκια με πολύ μεράκι...Κράτα χώρο...

Αστρολογικό Υ.Γ. Έμαθα ότι ο Κρόνος κατσικώνεται στο κεφάλι μου απο τις 7 Απρίλη μέχρι τα τέλη Ιουλίου!! Δεν μ'αρέσει αυτό...Καθόλου όμως...Θέλω την υπομονή σου, να ξέρεις!
Έρχεται και η σελήνη πάλι...
Όλα καλά....

#Αφιερωμένο
Οι καρδιές μας χτυπούν
σαν παιδιά που ορίζουν το χρόνο....
(Κ. Βήτα)...
Πάμε Μύλο που εμφανίζεται απόψε? Το νέο του cd "Ένωση" το λάτρεψα...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ....

Και αν τις βρεις να με ενημερώσεις....Όλους μας δηλαδή, γιατί μάλλον όλοι τις αναζητάμε.
Σε μια εποχή που τα ιδανικά λείπουν, η αγάπη προς την πατρίδα κινείται στη λεπτή γραμμή απο αγάπη να γίνει "εθνικισμός" και κανένας μας δεν γνωρίζει -όπως θα έπρεπε ή θα όφειλε- την Ιστορία της χώρας τούτης της μικρής μα μεγάλης, είναι δυσεύρετη και η αρετή και η τόλμη. Και ακόμη και αν κάποιος διαθέτει αυτά τα δύο χαρίσματα, μάλλον βλάκας θεωρείται...(όπως συμβαίνει εξάλλου με όλα τα χαρίσματα που προξενούν τη ζήλια αυτού που δεν τα κατέχει...).

Επειδή όμως μονάχος του δεν μπορεί να ανέβει ο ήλιος ας τις αναζητήσουμε ο καθένας με τον εαυτό του και όλοι μαζί παρέα. Και τότε κάτι μπορεί να αλλάξει...

ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΙΟΡΤΗ...

(φωτό απο την ταινία κινουμένων σχεδίων "Η κυρία και ο θάνατος" -Σαβιέ Ρέτσιο Γκράτσια, Ισπανία, που ήρθε πρώτη στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα και κέρδισε τον Χρυσό Ίππο...)

Επέστρεψα στο μεθυσμένο νησί...Καλή ήταν η απόδραση στη Λάρισα. Ωραία παρέα, ωραίες ταινίες και μάλιστα ορισμένες πολύ καλές. Παρ'ολα αυτά ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε πολύ...δυστυχώς.

Υπάρχει μάλλον εσφαλμένη η εντύπωση όταν ακούει κανείς για φεστιβάλ τέτοιου είδους ότι πρόκειται για βαρειά κουλτούρα. Όμως, μια γαλλική ταινία που μιλούσε για τους "καταπατητές ονείρων" γύρω μας (το σύστημα κοινώς) ή μια ισπανική που ανέλυε όλα αυτά που όλοι ψάχνουμε στις σχέσεις μας, ή ακόμη και μια ιταλική όπου ένας πιτσιρικάς νομίζει ότι ο γειτονας είναι δολοφόνος για να αποδειχτεί τελικά ότι δολοφόνος είναι ο...πατέρας του, ε, δεν είναι πια και ταινίες Αγγελόπουλου! Είναι αξιόλογες, καλοδουλεμένες ταινίες που μπορούμε να δούμε όλοι μας! Και έπειτα, οι μικρού μήκους αυτή τη χάρη έχουν: και καλή να μην είναι μια ταινία, τελειώνει γρήγορα, όπότε...

Πάντως αν η Λάρισα αξιοποιούσε όλη αυτή τη νεολαία που διαθέτει (αντί για τις καφετέριες, να την βάλει στο παιχνίδι της τέχνης...), θα είχε μια εξαιρετική γιορτή! Σίγουρα θα ήταν πιο ουσιώδες όλο αυτό και όχι μια εκδήλωση για 10 ανθρώπους. Θα μου πεις, τότε θες και χρήματα να φέρεις και κανά γνωστό όνομα για να 'τσιμπήσεις' κόσμο. Ναι, και αυτό χρειάζεται και μπορεί να γίνει. Κυρίαρχο όμως νομίζω είναι να αγαπήσεις εσύ όσα διαθέτει το σπίτι σου για να το αγαπήσουν- ίσως- εν συνεχεία και οι επισκέπτες...

Τες παντων...Στα λέω όλα αυτά για να μη λες ότι μόνο τσίπουρα έπινα στη Λάρισα!! Παρατηρούσα κιόλας ...:)))

Α, και βρήκα άλλα δυο πολύ όμορφα σημεία της πόλης. Το κάστρο της (ή φρούριο), με θέα προς το χιονισμένο βουνό (πολύ ωραίο καφεδάκι εκεί...) και το γύρω χώρο με καφέ και ταβέρνες (όπως "Τα τηγανάκια"), γεμάτος κόσμο, αλλά σε πιο χαμηλούς τόνους απ'οτι στο κέντρο. Είναι σαν να είσαι στην πλατεία Αριστοτέλους όταν είσαι στο κέντρο Λάρισας και στο Τσινάρι στην Άνω Πόλη όταν είσαι στο κάστρο...Έχει απ'ολα ο κάμπος ο απέραντος...

ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ....

(Η φωτογραφία της αφίσας είναι του Σπύρου Τσαντόπουλου)

Λάρισα, βράδυ. Αφορμή για επίσκεψη το 18ο Μεσογειακό Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών. Η Στέλλα Μπελέση ως καλλιτεχνική του διευθύντρια, ένας χαμογελαστός, σπιντάτος άνθρωπος, παλεύει με νύχια και δόντια να κρατά ζωντανό ένα φεστιβάλ απο τα πολύ καλά του είδους του. Έλα μια βόλτα, αξίζει...Κάθε χρόνο Μάρτη, γύρω στις 19-21 όπως φέτος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανάρθει στη Λάρισα. Και η αλήθεια επίσης είναι ότι δεν γνωρίζω εάν η νεολαία-κυρίως- γνωρίζει γι'αυτό το φεστιβάλ που γίνεται στην πόλη της. Καλό είναι να το μάθει. Αξίζει.

Όπως και να'χει όμως, είναι όμως μια ΖΩΝΤΑΝΗ πόλη....Ποιά Θεσσαλονίκη λένε πόλη του καφέ??? Εδώ είναι το κέντρο του καφέ!! Σε κάθε πεζόδρομο και στενάκι φουλ απο καφετέριες...ΓΕΜΑΤΕΣ όλες...Και ειδικά με Ανοιξιάτικες μέρες, πώς να κρατηθείς?

Όσο για φαγητό και τσίπουρα Τυρνάβου, δεν το συζητώ! Κάναμε ένα λουκούλειο γεύμα στο "Λούκουλο" άλλο πράγμα! Και οι τιμές εξαιρετικές και το σερβίρισμα και το φαγητό και το ποτό και το γλυκό...Έχει και ζωντανή μουσική τα βράδια...ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ...

Τώρα απο ταινίες δεν πρόλαβα να δω πολλά ακόμη. Σου πω περισσότερα οσονούπω...Αυτό που απολαμβάνω προς στιγμήν είναι το επίσης εξαιρετικό ξενοδοχείο του Grand Hotel πάνω στην κεντρική πλατεία. Η βοή του κόσμου απο τις καφετέριες στα 'πόδια' του κτιρίου γεμίζει ζωντάνια τη νύχτα...Ε, τι λες? Σε έψησα για μια τσάρκα στη Larisa by night?? Άντε έλα...

ΑΝΑΠΝΟΗ...

Προσπαθώ συνεχώς να με βρω εδώ μέσα στον ηλεκτρονικό πλανήτη. Δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε. Οι καλύτερες σκέψεις γίνονται όταν είσαι εν κινήσει. Στο λεωφορείο ή το αμάξι, στο δρόμο. Συνήθως όπου εναλλάσονται εικόνες. Μέχρι να τις μεταφέρεις στο χαρτί ή στην ηλεκτρονική οθόνη, λοιπόν, μπορεί και να χαθούν.

Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες σκέψεις που σου καρφώνονται στο νου και δεν λένε να φύγουν (καλώς ή κακώς). Να, όπως αυτές που γεννήθηκαν μόλις είδα αυτή τη φωτό. Ήθελα αμέσως να γράψω (αλλά στο τρελοκομείο της δουλειάς...).

Αυτή η φωτό προέρχεται απο το περσινό Fringe Festival της Αθήνας. Μια μεγάλη πολύχρωμη, πολύβουη γιορτή που θα επαναληφθεί και φέτος τον Ιούνιο. Η ουσία σ'αυτή την προσπάθεια (και ευτυχώς δεν ειναι η μοναδική) είναι αυτή που γράφει το πανό. Μια βαθιά ανάσα...

Σαν αυτή που αναζητάμε στην καθημερινότητα μας. Πολλές φορές έρχονται άνθρωποι και καταστάσεις τριγύρω για να μας την προσφέρουν. Άλλες φορές πάλι αρκεί μια προσωπική αλλαγή ματιάς. Ένα κλικ του μυαλού, μια προσπάθεια να δεις το ποτήρι μισογεμάτο και να που όλα είναι αλλιώς...

Ποιός είπε ότι είναι εύκολα όλα αυτά? Απολύτως δύσκολα είναι, αλλά αυτή η αναζήτηση για να τα βρεις και η προσπάθεια για να τα διατηρήσεις είναι η γοητεία του βίου μας...Και αξίζει πραγματικά να παλεύεις γι'αυτή την ανάσα. Να μην αφήσεις κανέναν να στην κλέψει για τίποτα, ούτε να στη χρεώσει. Όσο είναι...δωρεάν, φρόντισε να την αξιοποιείς ως εκεί που δεν πάει. Και μάλιστα, αν περισσεύει και λίγη δίνε και στους γύρω. Εξάλλου, η μοιρασιά στα όμορφα και το ξόρκι απέναντι στα άσχημα πετυχαίνει πάντα καλύτερα με παρέα....Διαφωνείς?

ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ ΑΡΜΕΝΙΖΩ...

(η φωτογραφία είναι του Θάνου. Εγώ λέω ότι έχει πολύ καλή ματιά, ο ίδιος αρνείται να το πιστέψει...)

#Δεν συμβαίνει πολλές φορές να σου έρχονται όλα μαζεμένα? Συναισθήματα και εικόνες όλα μαζί απο διάφορες κατευθύνσεις, σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής σου, τόσο έντονα που να νομίζεις ότι θα εκραγεί το μυαλό σου? Ναι, σίγουρα σου έχει συμβεί, το ξέρω.

Κάπως έτσι ήταν οι τελευταίες μέρες που πέρασαν και εδώ και στο μεθυσμένο νησί. Γεγονότα απανωτά. Αλλα δυσάρεστα και άλλα απρόσμενα, σίγουρα όλα όμως απο αυτά που σε ξαφνιάζουν και ανατρέπουν την καθημερινή ροή των πραγμάτων γύρω σου...

Με τούτα και με κείνα δύο πράγματα μου έμαθαν αυτές οι μέρες: Πόσο θαυμαστοί είναι ορισμένοι άνθρωποι που με βάση την ωμή, ορθολογιστική πορεία των καταστάσεων προφυλάσσονται απο το συναίσθημα και πόσο ελεύθερος μπορείς να νιώσεις όταν αφήσεις όλο το συναίσθημα σου. Αντιφατικά μοιάζουν ε? Για μένα πάλι απολύτως συμβατά....

Είναι θαυμαστή η ζωή και τα μαθήματα της. Αλλο τόσο θαυμαστό το υπερπέραν...και ας είναι άγνωστο.

Θαυμαστοί και οι φίλοι που είστε πλάι...

#Καθώς όλα συνεχίζουν να κυλάνε, όσο και αν εσύ παλεύεις να σταματήσεις το χρόνο μερικές φορές ή να φύγεις έξω απο αυτόν, ας σου μεταφέρω και μερικές γήινες εικόνες:

*Λοιπόν, μη χάσεις μέχρι τα τέλη Μαίου Άγαμους Θύτες στο Principal. Ετοιμάσου για 3.5 ώρες ατελείωτο γέλιο, ρυθμό, συγκίνηση, χορό. Σαν να έχεις πέντε θεάματα σε ένα, οπότε έτσι χαλάλι λες και το τσουχτερό κομματάκι εισιτήριο (20 είσοδο και άλλα τόσα ή παραπάνω μέσα) και το στριμωξίδι που δυστυχώς τρως στις περισσότερες μουσικές σκηνές....ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

*Και τώρα που λέω για στριμωξίδι, χειρότερο απο αυτό που έζησα Σάββατο βράδυ στη μουσική σκηνή 'Βυθός' στη Λώρη Μαργαρίτη, δεν έχω! Μια τρύπα το μαγαζί και εσύ πάνω στον διπλανό σου κυριολεκτικά! Ετσι δεν μπορείς να ευχαριστηθείς ούτε τις εξαιρετικές φωνές που έχουν τα παλικάρια που τραγουδάνε, ούτε το πρόγραμμα με τις πολύ καλές ομολογουμένως επιλογές τους...Βέβαια, Σαββατόβραδο γίνεται χαμός γενικά, αλλά και πάλι, λίγο αέρα ρε παιδιά...Δεν είναι διασκέδαση αυτή, βασανιστήριο είναι....

ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ...

Δύσκολο πράγμα ο ύπνος όταν έχεις υπερένταση. Να, αν είχα τώρα βραδυνή εκπομπή στο ραδιόφωνο (δυστυχώς, μόνο πρωινά μου έχουν τύχει..) θα ήταν ευκαιρία να σου πω για την ομορφιά της νύχτας.

Πάντα της είχα αδυναμία. Απο παιδί. Μεγαλώνοντας και βγαίνοντας απο το καβούκι μου, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ανταλλάξω με τίποτα τη γοητεία της. Δεν λέω, τη μέρα κάνεις τις...βαριές δουλειές. Τη νύχτα όμως είσαι πιο κοντά στην απλότητα των πραγμάτων. Δεν χρειάζονται πολλά πολλά. Μόνο ανοιχτό βλέμμα. Έχει μια δική της γλώσσα αυτή η ώρα. Έναν άλλο κώδικα επικοινωνίας. Όλα ξεδιπλώνονται αλλιώς.

Δεν ξερω αν συμφωνείς...Ίσως αν βάλω μια τζαζ μελωδία να συνοδεύει και εικόνες σαν αυτή που μου χάρισαν οι ταξιδιώτες μου Σπύρος -Γιάννα απο την Τοσκάνη πέρισυ το καλοκαίρι, να σε βοηθήσω...

Καλημέρα...

Αφιερωμένο...

#Summer time and the living is easy...
(Billy Holiday)

ADDICTED TO YOU...

Νά'τα πάλι τα παιδιά...Οι James επιστρέφουν...Οι φανατικοί το έχουν μάθει ήδη φαντάζομαι ότι 30 Απριλίου θα είναι Πάτρα και 1η Μάη Αθήνα!
Κρίμα που δεν έρχονται και πάλι Σαλόνικα, αλλά όποιος τους ακολουθεί πιστά δεν έχει πρόβλημα με τις αποστάσεις...Εγώ για να είμαι ειλικρινής στο παρα τσακ δεν τους έχω δει ζωντανά...Βλέπεις, κάποιος (...) δεν το είχε οργανώσει σωστά!...(ξέρει ποιός, ξέρει....)

Μια που μιλάμε για αφίξεις, σημείωσε και τούτα:
*18 Μάρτη στο Principal (τι άβολο μέρος...) ο Αλκίνοος για μία βραδιά...Χωρίς τραπεζάκια, κατάσταση αλα Θέατρο Δάσους, με μια μπύρα στο χέρι να τραγουδάς "κάποιος είπε πώς ο έρωτας για μια στιγμή κρατά, αύριο βράδυ θα'ναι αργά...". Πάμε, ε, ε?
*7 Απρίλη στο Κολοσσαίον κάνει πρεμιέρα το 'Σλουθ' με Μαρκουλάκη, Κιμούλη. Και σ'αυτό θέλω να πάμε, ναι??
*9 Απρίλη στο Odeon, ΜΗΤΡΟΣ και Πέγκυ Ζήνα (τώρα πώς να αρνηθείς Μήτρο, γίνεται??)

Είχα και άλλες προτάσεις και επιθυμίες αλλά ατυχήσαμε ... Μάρθα Φριντζήλα με Παναγιώτη Τσεβά πχ. Δυστυχώς δεν θα έρθουν Πριγκηπέσσα (φτου...). Οπως και Ζωή Παπαδοπούλου (να δεις, αυτή η μικρή θα πάει πολύ μπροστά) ακύρωσε εμφάνιση στη Βάρδια...Ας ελπίσουμε να βολέψει κάποια στιγμή...

Τι άλλο ξέχασα? Προς το παρόν αυτά...Περιμένω νέα σου...

Υ.Γ. Α...Μπες στο http://www.365filoi.gr/. Το Μουσείο Φωτογραφίας και οι εκδόσεις Καστανιώτη ένωσαν δυνάμεις και φτιάξανε ένα ημερολόγιο γεμάτο εικόνες... Εξαιρετικό μου φάνηκε. Τι λες?

ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΗΛΙΟ.......

Καθώς ανακαλύπτω βήμα βήμα τον θαυμαστό κόσμο της τεχνολογίας (και ο Θεός βοηθός...) είπα να βάλω ως κεντρική φωτό του blog μια εικόνα πολύ αγαπημένη στο φωτογράφο του (μεταξύ μας, έχει βγάλει και καλύτερες...Θα τις δεις εν καιρώ και θα καταλάβεις...).
Ας πούμε ότι ταιριάζει λίγο στην ατμόσφαιρα. Φώτα κίτρινα σε μια παγωμένη πόλη.
Μ'αρεσει αυτό το όμορφο κρύο, το καθάριο. Σε αναζωογονεί. Θα ήταν ευλογία να χιόνιζε κιόλας. Να καθαρίσει μέσα μας...Οποιος αγαπά τη βροχή και την καταχνιά καταλαβαίνει τι εννοώ...
Ετσι εξάλλου, εκτιμάμε περισσότερο και τον ήλιο. Μόλις περάσει η μπόρα και η βαρυχειμωνιά και ξεπροβάλλει ο αλάνης, όλα μοιάζουν σαν να ξαναγεννιούνται...

Μέχρι τότε κοίτα που θέλω να πάμε τσάρκα αυτή τη βδομάδα...
Δύο τα βασικά γεγονότα: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ (12-21/3, Ολύμπιον, φωτ.) και Αρχαιολογικό Συνέδριο (11-13/3 Παλιά Φιλοσοφική ΑΠΘ).
Το πρώτο φέρνει ταινίες απο όλο τον κόσμο και κάθε φορά που παρακολουθώ αυτό το φεστιβάλ σκέφτομαι πόσο θαυμαστοί είναι οι ντοκιμαντερίστες! Περνάνε χρόνια απο τη ζωή τους για να κινηματογραφίσουν ό,τι πιο τρελό και παράδοξο μπορείς να σκεφτείς....
Το δεύτερο είναι εξιδεικευμένο, αλλά μη φανταστείς κάτι βαρύ και άσήκωτο. Ίσα ίσα έχει μερικές ανακοινώσεις άκρως ενδιαφέρουσες. Ελεύθερη είναι η είσοδος εξάλλου οπότε μια ματιά δεν βλάπτει...
Έπίσης θέλω μουσικούλα
*ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ αύριο στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ με κινηματογραφικές μουσικές της,
*τον αγαπημένο μου ΝΙΚΟ ΖΙΩΓΑΛΑ στο Μύλο με Πορτοκάλογλου και Φάμελλο κάθε Πα/Σ
*και να δούμε επιτέλους και τους ΧΑΙΝΗΔΕΣ στη Βάρδια στις 11/3.
Ε, τι λες? Πολλά??
Καλά, έχω και άλλα, αλλά θα στα πω μέσα στην εβδομάδα. Μην σου πέσουν μαζεμένα...
Και κάνε και εσύ καμιά πρόταση, ε...Ευπρόσδεκτη....

Αφιερωμένο...
# No one ever said it will be this hard
I'll take me back to the start....
(The schientist, COLDPLAY)

ΕΡΧΕΤΑΙ....

Τελικά η φωνή του δεν θα ξεπεραστεί ποτέ...Μοναδικός. Βράδυ Πέμπτης ακούμε με τον Νίκο τα νέα του κομμάτια στον Κιχώτη. Δεν είναι λίγα αυτά που αφήνουν το λυγμό του μέσα σου...Σε λίγο καιρό έρχεται...

ΠΟΙΗΣΗ ΑΘΑΝΑΤΗ....

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Μια γυναίκα (Ι)
Eνα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου, σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη, έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας τινάζονταν μέσα στον ουρανό σα μεγάλα γιοφύρια απ' όπου θα περνούσαν οι αιώνες - α, για να γεννηθείς εσύ, κι εγώ για να σε συναντήσω γι' αυτό έγινε ο κόσμος. Κι η αγάπη μας ήταν η απέραντη σκάλα που ανέβαινα πάνω απ' το χρόνο και το Θεό και την αιωνιότητα ως τ' ασύγκριτα, θνητά σου χείλη.

Αφιερωμένο σε άντρες και γυναίκες....

Πρόταση: Αν ο δρόμος σε βγάλει Μύλο, 8 ή 9 του μήνα θα βρείς Μελίνα Κανά και Haig Yadjian. Την πρώτη τη γνώριζα. Αγαπημένη φωνή, χρόνια. Τον δεύτερο όμως, δεν τον είχα ξαναδεί. Είναι ροκάς ο άνθρωπος με την έννοια του πάθους με το οποίο παίζει και πώς παντρεύει όλα τα χρώματα του πλανήτη στη μουσική του....
Μη το χάσεις, αξίζει...

mia kapoia arxi...

Και πώς ξεκινάς τώρα?

Κάθε αρχή και δύσκολη ε?...Ναι, κάπως έτσι είναι. Αμήχανα. Αλλά σιγά σιγά μπορούν να αλλάξουν οι εικόνες . Και είναι πολλές τριγύρω. Περισσότερες απο όσες πιστεύουμε. Και σ'αυτή την πόλη την πανέμορφη (παρά τα όσα την ασχημαίνουν, άνθρωποι και πράγματα) υπάρχουν πολλές ανάσες...Πάμε τσάρκα να τις ζήσουμε?? Αυτή η πόλη είναι ζωντανή μέρα νύχτα και ας γκρινιάζουν κάποιοι και ας ισχυρίζονται το αντίθετο...Ευκαιρία να βάλουμε χρώμα στα όνειρα τους...