Ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή που οι Κατσιμιχαίοι θυμήθηκαν τον Μάνο Ξυδούς (σημείωσε ότι στις 30 Οκτωβρίου εμφανίζονται Αθήνα στο Κλειστό Φαλήρου. Μη τους χάσεις...). Μετά μου κόλλησε όλη μέρα η μελωδία...
"Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες/μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα/ Πες μου πού πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες/ αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα/ Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά/ Ένα σωσίβιο η ζωή, που ξεφουσκώνει αργά..." (Πυξίδα. Στίχοι Πάνος Σταθογιάννης, Μάνος Ξυδούς. Μουσική Μάνος Ξυδούς, Νίκος Σπανός. Πρώτη εκτέλεση Πυξ Λαξ)
Μνήμη. Πυξίδα. Προορισμός. Διαδρομή...
Μη ξεχνάς το ταξίδι...
*Αφιερωμένο σε ταξιδιώτες γης και ουρανού...
Η ζωή ένα τραίνο που φεύγει βιαστικά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους ταξιδιώτες λοιπόν !
εχεις κατι το ευαισθητο και ισως ρομαντικο, αλλα ολα αυτα περπατουν μαζι με μια συγκρατημενη σοβαροτητα/ωριμοτητα σωστα;)
ΑπάντησηΔιαγραφή*μ αρεσει πολυ ''η πυξιδα''
Από μία που κόβει βόλτες... στους ταξιδιώτες.. Πολύ όμορφος συνδυασμός :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Σταλαγματιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δυστυχώς εδώ δεν ισχύει πως αν το χάσεις παίρνεις το επόμενο...Τουλάχιστον θεωρητικά...
@❤
Τι να σου πω...Εγώ εξωγήινη με θεωρώ αλλά μάλλον παρασύρομαι στα ρεύματα μερικές φορές...Αφιερωμένο λοιπόν το τραγούδι και σε σένα...
@moutro
Σωστό και αυτό! Συγκάτοικοι στην τσάρκα...
ωραια λοιπον κυρια ''εξωγηινη που κοβετε βολτες'' μπορειτε να παρετε μερος στο παιχνιδι;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή(στο μπλογκ μου)
Και για τους ταξιδίωτες του μυαλου...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή