Όποιος ξεχνάει χάνεται/ ραγίζει όποιος θυμάται/ κι αυτός που παραστράτισε στις ερημιές κοιμάται/ Στα γιορτινά τα μαγαζιά/ πολύχρωμες βιτρίνες/ είπες πως θα 'ρθεις να με βρεις δυο χρόνια κι έξι μήνες. Μάθε τη γλώσσα της σιωπής/κι ύστερα έλα να μου πεις πώς κλίνεται το σ' αγαπώ/πώς βγάζει η έρημος καρπό/ Αλλάζουν δρόμοι και μορφές/Οι εποχές αλλάζουν/κι οι από μηχανής θεοί αμήχανα κοιτάζουν/ Ασ' το παράθυρο ανοικτό σ' όλες τις καταιγίδες/θα δεις στο φως μιας αστραπής/ όσα ποτέ δεν είδες/Μάθε τη γλώσσα της σιωπής /κι ύστερα έλα να μου πεις/πώς κλίνεται το σ' αγαπώ/πώς βγάζει η έρημος καρπό...
*Εδώ και μέρες στο μυαλό και τα χείλια αυτοί οι στίχοι...Λέξεις ή σιωπή τελικά?
πεθαινω μεσ τη σιωπη εγω, και ξαναγεννιεμαι μεσα απο τις λεξεις.. κι ας βρισκω παντα αδιεξοδα ;)))
ΑπάντησηΔιαγραφή@❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέστρεψες μικρή μου?
Αυτά τα αδιέξοδα τα αλήτικα...Αυτά μήπως τελικά ευθύνονται για τα διλήμματα του τι χρειαζόμαστε περισσότερο? Θάνατος και ζωή μαζί...
Τι υπεροχο τραγουδι! Δυστυχως δεν το ηξερα.. Ο στιχος: οποιος θυμαται ραγιζει ειναι απλα συγκλονιστικος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεξεις ή σιωπη? Και τα δυο επωδυνα.. Αλλα προτιμω την σιωπη..
Μαρουλοφιλακια!
@Marouli
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρό μου, επώδυνα και τα δύο και επικίνδυνα να...πνίξουν. Εκεί θέλει προσοχή...
Η σιωπή είναι χρυσός.....
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν τα λόγια δεν έχουν νόημα....
Νάχεις μιά όμορφη γεμάτη χαμόγελα
σου εύχομαι απο καρδιάς!!!
Σιωπή γεμάτη λέξεις... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@mar9659
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρυσάφι πολύτιμο...
;)
@Xνούδι
Και άλλοτε πάλι λέξεις γεμάτες σιωπή, κούφιες...Έτσι πάει...
Καλώς πέρασες.