ΑΝΑΣΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...

Θέλω να φύγουμε για λίγο, να χαθούμε μέσα σε βραδιές καλοκαιρινές... Μακριά απο σκέψεις, αγωνίες, ό,τι πονά και βασανίζει...
Να ανηφορίσουμε στα θέατρα τα ανοιχτά για συναυλίες. Να απλωθεί η ψυχή σε στίχους και μελωδίες. Μπυρίτσα, ξάστερος ουρανός και χορός...
Πάμε; Κοίτα τι σου'χω...
Ξεκινάμε στις 2 Ιουνίου με Θανάση στο Θέατρο Δάσους. Καινούρια τραγούδια απο το νέο άλμπουμ "Ο ελάχιστος εαυτός" (επιτέλους...), νέοι μουσικοί μαζί του και νέα φωνή που ακούει στο όνομα Ματούλα Ζαμάνη. Για να δούμε...Μια νέα Μάρθα Φριντζήλα θα γεννηθεί?? (η αφίσα λέει για Αθήνα, αλλά δεν πειράζει...Οπου βολέψει τον καθένα).

Στον ίδιο χώρο στις 14 του μήνα έρχεται Ελευθερία Αρβανιτάκη και Τάνια Τσανακλίδου (αυτό και αν έχει ενδιαφέρον!!). Στο Θέατρο Γης πάλι έχει Γιάννη Μπέζο με αφιέρωμα στο Ζαμπέτα στις 1ο Ιουνίου (πολύ ενδιαφέρον επισης), ακολουθεί έξι μέρες μετά ο αγαπημένος Σωκράτης (Μάλαμας, εννοείται), μετά ο Χατζηγιάννης (για όσους τον βρίσκουν ακόμη ενδιαφέρον...) και τον Ιούλιο έχουμε και λέμε: οι αδερφοί Κατσιμίχα (σπουδαία βραδιά!), η σταρ της τζαζ και σύζυγος του Έλβις Κοστέλο Νταιάνα Κραλ, η Έλενα Παπαρίζου και Ονιράμα (ευχαριστώ δεν θα πάρω), οι Πινκ Μαρτίνι με τζαζ μοτίβα και ροκ-ποπ ήχους και οι Μπλουζ Μπράδερς...
Μην πτοείσαι απο τις βροχές του Μάη...Ας ευχηθούμε μόνο ότι ο ουρανός θα μας κάνει τη χάρη και δεν θα ρίξει αστραπόβροντα (ακόμη θυμάμαι την περσινή μπόρα στο Θανάση που οι κεραυνοί έσχιζαν τη νύχτα...)
Μελωδικές να'ναι οι μέρες μπροστά μας...

Υ.Γ. Ερχεται και Φεστιβάλ Βιβλίου στην παραλία, γι'αυτό βρέχει καταρρακτωδώς...Είναι γνωστόν πλέον! Φεστιβάλ χωρίς μπόρες δεν γίνεται...Αν θες αναζήτησε τα "Ένας κόμπος όλα" της Ευσταθίας Μαντζαρίδου, "Και το τέλος πάντα κοντά" του Χρήστου Τερζίδη, "Εύα" της Έρσης Σωτηροπούλου. Είναι πολύ αξιόλογες γραφές.

#Αφιερωμένο
Απο τα πιο αγαπημένα...
ΠΑΛΙΑ ΠΛΗΓΗ
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθεια πληγή, παλιά πληγή/ μονάκριβη, δική μου/ Την ξεριζώνω απ'την καρδιά, φυτρώνει στην αυλή μου./Ανθίζει καταχείμωνο/ που οι φωνές κοπάζουν/ έχει τη φυλλωσιά πυκνή/ και νύχια που χαράζουν.
Αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια/ Έρχονται σαν τα κύματα και αφήνουν κατακάθια.
Μαραίνεται απ΄το γέλιο μου/ πίνει απ'τα δάκρυα μου/έρχεται στις παρέες μου/ και κλέβει τη μιλιά μου/ Βαθιά πληγή, παλιά πληγή/ πες μου τι να κοιτάξω/να μπω σε κόσμο σκοτεινό/ ή πάλι ν'αγκαλιάσω;