Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ ΑΡΜΕΝΙΖΩ...

(η φωτογραφία είναι του Θάνου. Εγώ λέω ότι έχει πολύ καλή ματιά, ο ίδιος αρνείται να το πιστέψει...)

#Δεν συμβαίνει πολλές φορές να σου έρχονται όλα μαζεμένα? Συναισθήματα και εικόνες όλα μαζί απο διάφορες κατευθύνσεις, σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής σου, τόσο έντονα που να νομίζεις ότι θα εκραγεί το μυαλό σου? Ναι, σίγουρα σου έχει συμβεί, το ξέρω.
Κάπως έτσι ήταν οι τελευταίες μέρες που πέρασαν και εδώ και στο μεθυσμένο νησί. Γεγονότα απανωτά. Αλλα δυσάρεστα και άλλα απρόσμενα, σίγουρα όλα όμως απο αυτά που σε ξαφνιάζουν και ανατρέπουν την καθημερινή ροή των πραγμάτων γύρω σου...
Με τούτα και με κείνα δύο πράγματα μου έμαθαν αυτές οι μέρες: Πόσο θαυμαστοί είναι ορισμένοι άνθρωποι που με βάση την ωμή, ορθολογιστική πορεία των καταστάσεων προφυλάσσονται απο το συναίσθημα και πόσο ελεύθερος μπορείς να νιώσεις όταν αφήσεις όλο το συναίσθημα σου. Αντιφατικά μοιάζουν ε? Για μένα πάλι απολύτως συμβατά....
Είναι θαυμαστή η ζωή και τα μαθήματα της. Αλλο τόσο θαυμαστό το υπερπέραν...και ας είναι άγνωστο.
Θαυμαστοί και οι φίλοι που είστε πλάι...
#Καθώς όλα συνεχίζουν να κυλάνε, όσο και αν εσύ παλεύεις να σταματήσεις το χρόνο μερικές φορές ή να φύγεις έξω απο αυτόν, ας σου μεταφέρω και μερικές γήινες εικόνες:

*Λοιπόν, μη χάσεις μέχρι τα τέλη Μαίου Άγαμους Θύτες στο Principal. Ετοιμάσου για 3.5 ώρες ατελείωτο γέλιο, ρυθμό, συγκίνηση, χορό. Σαν να έχεις πέντε θεάματα σε ένα, οπότε έτσι χαλάλι λες και το τσουχτερό κομματάκι εισιτήριο (20 είσοδο και άλλα τόσα ή παραπάνω μέσα) και το στριμωξίδι που δυστυχώς τρως στις περισσότερες μουσικές σκηνές....ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

*Και τώρα που λέω για στριμωξίδι, χειρότερο απο αυτό που έζησα Σάββατο βράδυ στη μουσική σκηνή 'Βυθός' στη Λώρη Μαργαρίτη, δεν έχω! Μια τρύπα το μαγαζί και εσύ πάνω στον διπλανό σου κυριολεκτικά! Ετσι δεν μπορείς να ευχαριστηθείς ούτε τις εξαιρετικές φωνές που έχουν τα παλικάρια που τραγουδάνε, ούτε το πρόγραμμα με τις πολύ καλές ομολογουμένως επιλογές τους...Βέβαια, Σαββατόβραδο γίνεται χαμός γενικά, αλλά και πάλι, λίγο αέρα ρε παιδιά...Δεν είναι διασκέδαση αυτή, βασανιστήριο είναι....

4 σχόλια:

  1. Η φωτογραφια ειναι υπεροχη εγω ειμαι μπερδεμενος εσυ εισαι καπως..
    γαμησε τα εβδομαδα θα χουμε παλι ρε πουστη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο γνώριμο το συναίσθημα που περιγράφεις ξωτικό μου....
    Όχι πολλές οι φορές, αλλά σίγουρα ανεπανάληπτες και αξέχαστες!!!!
    Όμορφες και άσχημες στιγμές....παίζουν σκάκι στο μυαλό σου...πληροφορίες άπειρες, που δεν μπορεί το μυαλό να ταξινομήσει....
    Ξέρεις όμως ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή;;;; Όταν όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα κάτι που θα σε απογειώσει, και θα σε κάνει να τα αφήσεις όλα πίσω σου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα τα ξεχάσεις. Απλά στο έμμεσο μέλλον, θα σου φέρνουν ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη και στην ψυχή, γιατί όλος αυτός ο χαμός, σε έφτασε στο σημείο να εκτοξευτείς στα αστέρια!!!!
    Το ίδιο εύχομαι να συμβεί και σε σένα.... και που είσαι μικρή μου, αν πετάξεις, μην ξεχάσεις και εμάς εδώ στα χαμηλά. Ρίχνε μας που και που καμιά ματια!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χμ.... τι θα έκανε ο άνθρωπος χωρίς όνειρα;

    Δεν θα κοιμόταν ποτέ.

    Ο φωτογράφος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Aunt Donna
    Δεν πειράζει μαγειράκι μου. Θα ξεμπερδευτούμε. Εξάλλου, χωρίς λίγα μπερδέματα τι νόημα θα είχε μια γλυκανάλατη, γαλήνια καθημερινότητα, ε, ε??

    @Nancy
    Καλά θα ήταν όποιος πετούσε να μπορεί να παρασύρει και τους γύρω του...Δεν γίνεται πάντα, αλλά δεν χάνουμε τίποτα να το προσπαθούμε μάπετ μου.

    @Ανώνυμος
    Εσύ θα δίνεις όνειρα με τέτοιες εικόνες και οι υπόλοιποι θα βάζουμε τις λεζάντες, τι λες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή