ΟΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ...ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ...

Έκλεισα την 507η σελίδα του βιβλίου. Τελείωσε η ιστορία και μου άφησε θλίψη και χαρά σε βουρκωμένα μάτια. Όχι, δεν φταίνε οι φορτισμένες μέρες, ούτε η θρησκευτική κατάνυξη. 
Φταίνε οι αλήθειες που αρθρώνει στον 'Τελευταίο Πειρασμό' ο Νίκος Καζαντζάκης, ο πολιτικός του λόγος, οι συμβολισμοί του, οι εικόνες που πλάθει μ'αυτές τις υπέροχες, εξαιρετικές του λέξεις, τα συναισθήματα που αναβλύζουν απο κάθε λέξη. 
Φταίει κυρίως η πίκρα που μένει. Η πίκρα απέναντι στη διαπίστωση ότι ο άνθρωπος θα κουβαλάει πάντα στο ίδιο σακίδιο την ηλιθιότητα με την ευφυία του, την απιστία με την πίστη του, την   αδυναμία με τη δύναμη του, τον φόβο με το θάρρος του. 
Μένει μια πίκρα όμως και για την στενομυαλιά του ανθρώπου, τις εμμονές του, την υποκρισία του. Προσπαθώ ακόμη και τώρα να καταλάβω για ποιόν λόγο αφορίστηκε ο Καζαντζάκης γι'αυτό το βιβλίο...??? Όχι απλά σέβεται το πρόσωπο του Χριστού, αλλά τολμάει και κατορθώνει να μπει τόσο βαθειά στην ανθρώπινη υφή Του- αυτήν ακριβώς που δεν προσεγγίζει η Εκκλησία- ώστε να γίνεται ο θεάνθρωπος ένας δικός σου άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με τα πάθη του, τα λάθη του, τις συγκρούσεις του, την απελπισία και την απόλυτη ΑΓΑΠΗ να τον κυνηγούν. Να προσπαθεί να συνταιριάξει το σπαθί με το φιλί, το ψωμί με την ελπίδα, την υποταγή με τις φτερούγες...Πλάι του ένα σμάρι ακατέργαστοι μαθητές, αμόρφωτοι, φοβισμένοι. Και ένας Ιούδας εξίσου ανθρώπινος που πιστεύει στη συλλογικότητα και την ελευθερία με όχημα τη βία. Είναι ο μόνος μήπως, ακόμη και σήμερα? Σαν να είναι το alter ego του Χριστού. Η άλλη του όψη, αυτή που τον βοηθά να αντέχει για να μεταδίδει το "αγαπάτε αλλήλους". Και όταν ο θεάνθρωπος λυγίζει και παρασύρεται απο τον Πειρασμό σε ένα μικρό, ταπεινό όραμα -να ήταν λέει ένας απλός άνθρωπος με οικογένεια και ανεμελιά- πάλι ο Ιούδας τον 'ξυπνάει' απο το λήθαργο. Επιστρέφει στο πληγιασμένο Του σώμα πάνω στο Σταυρό, ψελλίζει το "Τετέλεσται" και "ήταν σα να'λεγε: Όλα αρχίζουν"...

*φωτογράφησα ηλιοφωτισμένο το εξώφυλλο...Έτσι, σαν υπενθύμιση ότι έχουμε άπλετο ΦΩΣ μέσα μας, κόντρα σε "πειρασμούς" και φόβους...Καλό Πάσχα. Καλή επ-Ανάσταση (για να θυμηθώ και το περσινό σύνθημα...;))