...πάμε τσάρκα σε όσα βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, νιώθουμε
Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013
ΜΑΘΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΣ...
Γεννήθηκαν πριν λίγες μέρες, ενώ στον κόσμο των ανθρώπων οι φωτιές άναβαν ξανά και ξανά. Η ζωή είναι εδώ. Δε σταματά. Στάσου στα πόδια σου και μάθε να...κολυμπάς. Και προσοχή στα εμπόδια και τα τέρατα του νερού. Και είναι πολλά...
γλυκο κορίτσι τα τερατα του νερου δεν ειναι τοσο επικδυνα οσο της ξηράς η ζωη ειναι εδω και ειναι δύσκολη αλλα μεις δε μασαμε γιατι ξερουμε από φωτιες και εμπρησμούς αγαπη ΡΕ!
Τα τέρατα του νερού μια σκέψη που συνόδευε τη φωτογραφία ήταν καλέ μου. Τέρατα υπάρχουν παντού και μόνο το θάρρος τα σκιάζει...Αγάπη, αγάπη, αγάπη...;)
χαχαχα...Υπο μία έννοια ναι. Αυτή την πεισμωμένη, της ανάγκης να μάθουμε στον εαυτό μας ότι όλα μπορούν να προσπεραστούν και να εξελιχθούν αρκεί να συμμετέχουμε, να κουνήσουμε χέρια πόδια... Περιμένοντας πάντοτε απο αλλού τη σωτηρία, δε θα αλλάξει τίποτα.
Μα αλλάζουν ολοένα και πιο γρήγορα τα πράγματα μάτια μου. Σαν να μην είναι ίδια η υφή του νερού πλέον. Οπότε ξανά απο την αρχή. Ξανά και ξανά... *καλώς σας βρήκα...για λίγο ;)
Αν μάθεις να κολυμπάς σωστά, τι να σου κάνουν τα τέρατα και τα εμπόδια; Παρακάμψεις στο δρόμο σου θα είναι. Εκπαιδευτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Εκπαιδευτικές'...ακριβώς! ;)
Διαγραφήγλυκο κορίτσι τα τερατα του νερου δεν ειναι τοσο επικδυνα οσο της ξηράς
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζωη ειναι εδω και ειναι δύσκολη αλλα μεις δε μασαμε γιατι ξερουμε από φωτιες και εμπρησμούς
αγαπη ΡΕ!
Τα τέρατα του νερού μια σκέψη που συνόδευε τη φωτογραφία ήταν καλέ μου. Τέρατα υπάρχουν παντού και μόνο το θάρρος τα σκιάζει...Αγάπη, αγάπη, αγάπη...;)
ΔιαγραφήΠολύ ωραία σκέψη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο άραγε πού ζουν τα πιο πολλά τέρατα; στο νερό ή στον κόσμο των ανθρώπων;
Παντού. Και κυρίως μέσα μας. Εκεί είναι το πρόβλημα...
Διαγραφήπροσυπογραφω!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο απογευμα!
Καλή σου μέρα Φανή μου ;)
ΔιαγραφήΔύναμη... για τη συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες το 'σκάσε και κολύμπα' :))
χαχαχα...Υπο μία έννοια ναι. Αυτή την πεισμωμένη, της ανάγκης να μάθουμε στον εαυτό μας ότι όλα μπορούν να προσπεραστούν και να εξελιχθούν αρκεί να συμμετέχουμε, να κουνήσουμε χέρια πόδια... Περιμένοντας πάντοτε απο αλλού τη σωτηρία, δε θα αλλάξει τίποτα.
Διαγραφήτωρα να μαθουμε να κολυμπαμε βολτιτσα μου; εδω και χρονια το μονο που κανουμε ειναι αυτο.. το εχουμε μαθει πια απ εξω κι ανακατωτα.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως ηρθες ;)
Μα αλλάζουν ολοένα και πιο γρήγορα τα πράγματα μάτια μου. Σαν να μην είναι ίδια η υφή του νερού πλέον. Οπότε ξανά απο την αρχή. Ξανά και ξανά...
Διαγραφή*καλώς σας βρήκα...για λίγο ;)
Να ζήσουν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφο και σωστό αυτό που έγραψες! Έτσι ακριβώς είναι, έτσι!!!!!!!!
;) Να μαθαίνουμε απο τη φύση, σπουδαίο πράγμα...
Διαγραφή