Κοντεύει να τελειώσει το καλοκαίρι και είμαι ακόμη εδώ. Σταθερά εδώ...Μετράω και ξαναμετράω τον παλμό του 'νησιού'. Σταθερά ήρεμος όλη την εβδομάδα, σχεδόν ανύπαρκτος τα σάββατοκύριακα...
Δε μ'ανησυχεί όμως. Απολαμβάνω αυτές τις διακυμάνσεις του. Είναι ωραίες αυτές οι ήσυχες μέρες του καλοκαιριού. Αν διασχίσεις τη ζέστη της μέρας και λουστείς με την υγρασία της νύχτας, θα βρεις πολλά θαυμαστά. Αν μάλιστα έχεις και παρέα αγαπημένη πλάι σου, το μοίρασμα μοιάζει με γλυκόπιοτο κρασί...
Έτσι διασχίζοντας μια μέρα, πέρασα να πω ένα γεια στην κουκουβάγια της Απελλού. Κουρνιασμένη στο δέντρο της μου ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα για καλημέρα...
...και η Μπγιορκ, μου ψιθύρισε πίσω απο το παραθύρι της παλιούς ιρλανδέζικους θρύλους...
Όταν ο φωτεινός δίσκος ολοκλήρωσε την τροχιά του ανηφορίσαμε στην Αρχαία Αγορά. Μας βρήκες η δύση να "παντρεύουμε" αρχαιοελληνικές φιλοσοφίες με μελωδίες τζαζ και φωτογραφίες απο βυζαντινοπρεπείς μαρκίζες ξενοδοχείων. Άναψε το φως...
Άναψε η νύχτα. Με παγωτό στο χέρι που έλιωνε, κατηφορίσαμε στο Ναυαρίνο. Ζευγάρια στροβιλίζονταν σε ρυθμούς τάνγκο. Φώτιζαν τη νύχτα, έλιωναν την καρδιά μας. Και σκεφτόμουν αυτό το 'τσιτάτο' περί...ερωτικής Θεσσαλονίκης...Μα, μια πόλη δεν είναι οι άνθρωποι της? Και οι άνθρωποι, παντού, δεν γίνονται ερωτικοί όταν ξυπνούν τις αισθήσεις τους?...
Μια πόλη δεν είναι και το φεγγάρι της? Ο ουρανός της? Αυτός και αν δεν ήταν ερωτευμένος! Όλο ερωτόλογα στον Πύργο έλεγε...Δεν ξέρω αν τον γοήτευσε τελικά.Ή μάλλον...έμαθα, αλλά δε μπορώ να σου πω...
Μου το απαγόρευσε η θάλασσα, βλέπεις. Κράτησε τους ψιθύρους μυστικούς, γράφοντας τους απαλά πάνω στα καραβάκια που τη σεργιανούν...Σιγή...Υπέροχη, σαγηνευτική σιωπή...Σαν τη σαγήνη αυτού του μπλουζ που επιμένει να λέει "δε με ξέρεις" και επιμένω να του απαντώ "θέλω να σε μάθω"...
Δε μ'ανησυχεί όμως. Απολαμβάνω αυτές τις διακυμάνσεις του. Είναι ωραίες αυτές οι ήσυχες μέρες του καλοκαιριού. Αν διασχίσεις τη ζέστη της μέρας και λουστείς με την υγρασία της νύχτας, θα βρεις πολλά θαυμαστά. Αν μάλιστα έχεις και παρέα αγαπημένη πλάι σου, το μοίρασμα μοιάζει με γλυκόπιοτο κρασί...
Έτσι διασχίζοντας μια μέρα, πέρασα να πω ένα γεια στην κουκουβάγια της Απελλού. Κουρνιασμένη στο δέντρο της μου ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα για καλημέρα...
...και η Μπγιορκ, μου ψιθύρισε πίσω απο το παραθύρι της παλιούς ιρλανδέζικους θρύλους...
Όταν ο φωτεινός δίσκος ολοκλήρωσε την τροχιά του ανηφορίσαμε στην Αρχαία Αγορά. Μας βρήκες η δύση να "παντρεύουμε" αρχαιοελληνικές φιλοσοφίες με μελωδίες τζαζ και φωτογραφίες απο βυζαντινοπρεπείς μαρκίζες ξενοδοχείων. Άναψε το φως...
Άναψε η νύχτα. Με παγωτό στο χέρι που έλιωνε, κατηφορίσαμε στο Ναυαρίνο. Ζευγάρια στροβιλίζονταν σε ρυθμούς τάνγκο. Φώτιζαν τη νύχτα, έλιωναν την καρδιά μας. Και σκεφτόμουν αυτό το 'τσιτάτο' περί...ερωτικής Θεσσαλονίκης...Μα, μια πόλη δεν είναι οι άνθρωποι της? Και οι άνθρωποι, παντού, δεν γίνονται ερωτικοί όταν ξυπνούν τις αισθήσεις τους?...
Μια πόλη δεν είναι και το φεγγάρι της? Ο ουρανός της? Αυτός και αν δεν ήταν ερωτευμένος! Όλο ερωτόλογα στον Πύργο έλεγε...Δεν ξέρω αν τον γοήτευσε τελικά.Ή μάλλον...έμαθα, αλλά δε μπορώ να σου πω...
Μου το απαγόρευσε η θάλασσα, βλέπεις. Κράτησε τους ψιθύρους μυστικούς, γράφοντας τους απαλά πάνω στα καραβάκια που τη σεργιανούν...Σιγή...Υπέροχη, σαγηνευτική σιωπή...Σαν τη σαγήνη αυτού του μπλουζ που επιμένει να λέει "δε με ξέρεις" και επιμένω να του απαντώ "θέλω να σε μάθω"...
Ομορφη Θεσσαλονικη. Η πολη αυτη ειναι ομορφη παντα. Αλλη ομορφια τον χειμωνα, αλλος παλμος. Μα να σου πω την αληθεια, μια απο τις αγαπημενες μου συνηθειες ειναι να κατεβαινω μια Κυριακη πρωι πρωι του Αυγουστου στην Αριστοτελους. Αδεια εντελως. Μονο λιγους τουριστες πετυχαινεις να περπατανε κατω στην παραλια :) Τρελλαινομαι. Την λατρευω την Αριστοτελους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Θεσσαλονικη για μενα ειναι ερωτικη πολη. Δεν με νοιαζει αν ειναι κλισε η εκφραση, αν το νιωθουν κι αλλοι ετσι ή απλα αλλοι το χρησιμοποιουν για να τη διαφημισουν. Ειναι ακρως ερωτικη πολη. Τον ερωτισμο που εκπεμπει σε εμενα τον δημιουργουν η ιστορια της, οι ανθρωποι της, το κλιμα της και η θεση της γυρω απο την θαλασσα, χωμενη στην αγκαλια του Χορτιατη. Ολα μαζι :)
Το φεγγαρι μην το εμπιστευεσαι. Ξελογιασε κι εμενα πριν λιγες νυχτες :)
Ενα ομορφο Σ-Κ να εχεις σαλονικια μου!
υ.γ. Εχεις προσεξει πως η Θεσσαλονικη ειναι γεματη καμπυλες; Εγω δεν το ειχα προσεξει μεχρι να διαβασει εναν ομορφο πιγκουινο :) Διαβασε εδω
http://pigkouinos.blogspot.gr/2013/07/blog-post_23.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/zpYsO+%28%CE%A0%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%29
Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη καμπύλες και μάλιστα είναι και γεμάτη κατηφοριές. Το έμαθα πρόσφατα ότι έχει πολλές κλίσεις...Όλα οδηγούν στη θάλασσα...;)
ΔιαγραφήΚαλημέρες
Δεν ξέρω αν το καλοκαίρι τελειώνει, πάντως ξέρω πολύ πολύ καλά τι είναι να χορεύεις με κλειστά μάτια και αγκαλιασμένος αυτό το φοβερό μπλουζ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! σα να ξαναερωτεύομαι!
ΑΦιλάκιαααααααααααα! :)
Αυτά είναι! Το καλύτερο συναίσθημα...;)
ΔιαγραφήΦιλιά πίσω...
θα ξεκινησω με μια διαφωνια, το καλοκαιρι δεν τελειωνει, εχει πολλες μερες ακομη βολτιτσα μου και πολλες στιγμες ομορφες αλλα και πολυ ζεστες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήολα μοιαζουν με βουτυρο, οταν ξερεις να βρισκεις τα θετικα και ψαχνεις ενδιαφεροντα πραγματα να απολαυσεις ε;
απο τανγκο μεχρι ζωγραφιες στους τοιχους και ηλιοβασιλεμματα, η ματια σου δεν σταματαει να καταγραφει..
φιλια πολλα :)
Πράγματι τέτοιες ματιές τριγύρω μας μοιάζουν με βούτυρο πάνω σε τραγανιστό ψωμί (ψυχή) ;)
Διαγραφή*άργησαν οι ζεστές μέρες- λίγες ευτυχώς φέτος...ακόμη- αλλά μας έλιωσαν!
Αχ, το «νησί» μας..όμορφο που είναι! Κι αυτά τα λαχταριστά φρούτα στην κεντρική φωτό..αχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλμοί γρήγοροι, να περνάς ευχάριστα, κοριτσάκι..όπου και όπως..! :)
Κόπιασε να δροσιστείς...;)
ΔιαγραφήΚαι εσύ μικρή μου να γεύεσαι το θέρος, χαχα