Καπνοί και σκοτάδι πάλι γύρω μας. Ασφυξία...Τέλος δεν έχει αυτή η ταινία...Όχι σύντομα. Και το χειρότερο, δεν μπορείς να προβλέψεις ποιό θα είναι το τέλος. Είναι ένα φιλμ με δράση, αίμα, σκοτεινή πλοκή, αδιέξοδα συναισθήματα και εδώ και εκεί ξέφωτα πλημμυρισμένα στο φως...Χωρίς τέλος όμως. Και ξέρεις, πεθύμησα μια ταινία με τέλος, καλό ή κακό, δεν έχει σημασία...Απλά να γνωρίζω...
Έλα να χωθούμε σε ένα θερινό σινεμά (και ας ψιλοβρέχει πάνω μας, δεν πειράζει). Στο βάθος θα ακούγεται αυτή η μελωδία και θα τραγουδάμε μαζί με τον Παυλίδη:
"θα είμαστε καταζητούμενοι, ερωτευμένοι και πολύ χαρούμενοι, Μπόνι και Κλάιντ έστω για μια βραδιά"....
*το τραγούδι μοιάζει συναισθηματικό, είναι όμως- έτσι πιστεύω-πολιτικό...Για το φιλμ της ζωής μας σήμερα...
Πολιτικό τραγούδι, συμφωνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το Μπόνι και Κλάιντ από τα αγαπημένα μου...
Φιλάκια βολτούλα μου:)
Απίθανο 'πολιτικό' ζευγάρι...;)
Διαγραφήωραιο τραγουδακι.. εχεις ταλεντο στις επιλογες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μας αφηνουν να ζησουμε συμφωνω αλλα κι οταν μας αφηναν ζουσαμε;
παντα θα μας γοητευουν οι ζωες των αλλων κι αν προκειται να παιζονται οι ιστοριες στη μεγαλη οθονη τοτε μεγαλωνει και το παραμυθι
:)
Ναι, πάντα μας γοητεύουν οι ζωές των άλλων. Και έχουμε δύναμη να ζήσουμε και τη δική μας ζωή κυρίως, μας αφήνουν δε μας αφήνουν. Εξάλλου, ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις, το γυρνάς τούμπα. Το πιστεύω ότι γίνεται. Το ΘΕΛΩ είναι το θέμα...
Διαγραφή*μου έλειψες ρει...
καλή επιλογή άσματος...για το θερινό σινεμά....αγαπημένη μου έξοδος.....να σαι καλά καλή εβδομάδα για αυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξοδο γενικά εύχομαι. Με νου και πράξη...;)
Διαγραφήχτες τοβραδακι το ακουγα το σιντί ολο αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι αγαπημένο
Δεν θα περίμενα τίποτα λιγότερο...;)
ΔιαγραφήΜπορουμε να βαζουμε τιτλους τελους σε μικρα κεφαλαια ζωης. Το τελος ευχομαι να αργησει πολυ ακομη :) Να ανοιγουμε και να κλεινουμε κυκλους ζωης. Καποιες φορες να αναμασαμε τα ιδια μεχρι να μπορεσουμε να προχωρησουμε μπροστα. Τις περισσοτερες να κοιταμε πισω με χαμογελο και εκεινη την αισθηση της ανακουφισης. "Ωραια τα ζω τα χρονια μου" να σκεφτομαστε καποιες Κυριακες και να εχουν τη γευση απο βουτυρο σε ζεστο ψωμι, οπως εγραψε και η φεγγαρενια στο δικο της μπλογκ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα και καλο μηνα Σαλονικια μου... το θερινο σινεμα ειναι must, να πας συντομα ευχομαι :)
Μ'αρεσε ο συνδυασμός σαλονικιά μου. Να, σαν γεύση απο βούτυρο σε ζεστό ψωμί...
ΔιαγραφήΑύριο θα πάω σε καλοκαιρινό σινεμά την μαμά μου (85 χρονών)... μήπως και αυτό μοιάζει με πολιτική πράξη ζωής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε ποιον δεν αρέσει το χάπι-εντ, ας το δημιουργήσουμε λοιπόν!
ΑΦιλάκια βολτίτσα μου! :)
Ωωωω, αναμφίβολα είναι πολιτική πράξη ζωής Στεφανάκι μου. Είναι αυτό το "δημιουργούμε" που λες. Όλα τα άλλα...
ΔιαγραφήΠόσο συμφωνώ. Ένα τέλος για να υπάρξει και μια αρχή. Αυτό το ατελειώτο σκοτάδι και ο πάτος που ποτέ δεν τον φτάνουμε, είναι όντως το χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα αφηνόμαστε. Υποταγή παντού. Υποταγή και τρόμος, ακόμη...Και είναι τόσο πλάι μας το φως! Να το ξέραμε μόνο...
ΔιαγραφήΑπλά σε νιώθω...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Το ξέρω μικρή μου. Και εγώ εσένα. Και σε νοιάζομαι να ξέρεις...
ΔιαγραφήΗ Πέμπτη πάντα θα ειναι η σωστη μερα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω η λαθος παρεα
γιατι θα'θελα παντα ο ηρωας να σωζει την καλη του
κι οχι να φοβαται
το "μετά τι;" ,
η λαθος παρεα
γιατι η ζωη είναι το τώρα του καθενα
και το σινεμά η απαραίτητη υπενθύμιση
Οπως πάντα υπέροχη ανάρτηση κι ακομη πιο μοναδικό το τραγούδι...
Μια χαρά παρέα η παρέα σου, γεμάτη θετική αύρα και κινηματογραφική γοητεία...;)
Διαγραφή